Çok sevdiğim Neşet Ertaş ve o en sevdiğim anlamlı türküsü: Bir anadan dünyaya gelen yolcu
Bir anadan dünyaya gelen yolcu
Görünce dünyaya gönül verdin mi?
Görünce dünyaya gönül verdin mi?
Kimi böyük kim böcek kimi kul
Kimi böyük kim böcek kimi kul
Merak edip hiçbirini sordun mu?
Bunlar neden nedenini sordun mu?
İnsan ölür
.....
Ütopya Gerçek Olabilir mi? Ütopya Eleştirisi
Ütopya olarak adlandırılan ülke; herkesin el ele verip ateş çemberleri etrafında keyifle sohbet ettiği, paranın, mücevherlerin ve kaftanların değer görmediği bir topluluktur.
Fakir zengin ayrımı olmadan, halkın hırsızlık veya dilenciliğin ne olduğunu bilmeyecek kadar huzur içinde yaşamasına imkân
Sana ufku anlatmak istiyorum
Yüreğini avuçlarında bir güvercinin
Yüreğiyle yatıştıran çocuğun
Bileklerinde çözüp
Doldurduğu şeyi
Sana anlatmalıyım...Binlerce insan dökülmüş duraklara
Asfalttan, yapılardan, seslerden;
Binlerce saattir oradalar
Ve kudurgan bir beyin
Ve kıpırtısız bir yürekle
Düşmanca bir şeyler biriktiriyorlar karşılıklı
Ve herkes
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
İSLAM’DA SANAT DÜŞMANLIĞI-2
TECRİD-İ SARİH1019 NOLU HADİS: Saîd b. Ebü’l-Hasan’ın İbn Abbas’dan rivayetine göre, İbn Abbas’a bir kimse gelip, “Ey Ebü’l-Abbas! Benim geçim kaynağım, elimin sanatından ibarettir. Ben şu tasvirleri yapar geçinirim, diyerek danışmış, İbn Abbas da ona, “Ben sana yalnız Resûlullah’dan işittiğim bir hadisi hikâye edeceğim. Resûlullah, “Her kim bir insan ve hayvan tasvir ederse, Allah bunu o surete can verinceye kadar azap eder. Halbuki yapılan tasvire ebedî ruh veremez de ebedî azap olunur” diye cevap verdi. Bu cevap üzerine ressamcağız şiddetli bir hışıltı ile har har soludu, benzi sarardı. İbn Abbas acıyarak, “Vay sana yazıklar oldu. Bari sanatını işlemek zaruretinde isen sana şu ağaç ve kendisinde hayat olmayan her şeyi tasvir etmeni tavsiye ederim” diye cevap verdi. {B2225 Buhârî, Büyû‘, 104.}
Mutlu olan ölüm: ölmemek
Ölüm kelime olarak o kadar karşıma çıktı ki birkaç gün önce gerçeğe dönüştü.
Bu bir ipucu muydu bilemedim. O kitabı tamamlamayı düşünüyordum ama şimdi kapağını bile göresim yok.
Oy kullanma listesinde adı vardı ama kendi yoktu.
Geçen ki seçimde müşahir olmuştuk ve kendileri akşama kadar bizimle kalmıştı; o zaman şiddet olayları baya yaşandı ve
Derman arardım derdime, derdim bana derman imiş
Bürhan sorardım aslıma, aslım bana bürhan imiş
Sağ ü solu gözler idim, ben dost yüzün görsem deyû
Ben taşrada arar iken ol can içinde can imiş
Öyle sanırdım ayrıyam, dost gayrıdır ben gayrıyam
Benden görüp işideni bildim ki ol canan imiş
Savm ü Salât ü Hacc ile sanma biter zâhid işin
İnsan-ı kâmil
Sokak Kedisi
Kabul ediyorum, evet. Ben çirkin, yaşlı, sevimsiz ve pis bir kediyim. İnsanların beni değil de, yıllardır sadece yavrularımı sahiplenmeleri de üzmüyor artık beni pek. Evlerine almayı bırakın, kapılarında görmeye bile tahammülleri yok.
O temiz, bakımlı, narin dişi kedilerini hamile bıraktığım için belki de bir yakalasalar öldürecekler, hâlâ