Kimi sevsem sensin .. Kimi sevsem aslında seni arıyorum, hep bir sana benzeyen hikayesi benimkisi. Senin gibi kokan, senin gibi gülen, hani ki senin gibi seven.. Ustanın bir ömrün özeti diye nitelendirdiği 92 sayfa sayısı ile insanı duygudan duyguya götüren o kitap. Her satırda bir arayış, her satırda bir daha asla olmayacakmış ama o yolda kayboluş bitmeyecekmiş hissini okuyucuya derinlerde hissettiriyor 
Attila İlhan . Yalnızlığı, platonik duyguları, İstanbul’u, mevsimleri, hatta bazen de aileyi betimliyor. Gel gelelim işin gerçekliğine. Bizi büyüten, ehlileştiren, derinleştiren, ruhumuzu saran, çorak bahçemizi yeşerten ama gerçek olmayan o duyguya. Bir keresinde “Ne kadınlar sevdim, zaten yoktular” diyor İlhan. Sonra “ Kimi sevsem sensin/ Hayret.“
Aşk tam da böyle, var ama yok, değişen, dönüşen bir varlık olan insan için mümkünsüz. Peki neydi bu aşk şiirlerine şarkılarına sarılmamızın sebebi? İnsan olaylara ve nesnelere anlam yüklemeyi sever, yaşamanın ön koşullarından biri de ait ve sahip olmaktır. Aslında İnsan, sevmeyi sever. Keyifli olsun, verimli olsun..
127 syf.
9/10 puan verdi
