Benzer acıları yaşayan insanlar birbirlerini tanırlar. Ama belli etmezler tanıdıklarını. Herhangi bir yerde karşılaşabilirler. Metroda, barda, sokakta, kafede.. Sadece bir kez göz göze gelirler ve anlarlar. Daha sonra bakmazlar birbirlerine, belki canları daha çok yanacağından, belki de buna hiç gerek olmadığından. İlk bakışma aynı zamanda son bakışma olur. Ama onlar tanırlar birbirlerini. Muhtemelen o ortak acının müstehzi mahcubiyeti tekrar göz göze gelmelerine engel olur. Ama tanırlar onlar birbirlerini, çaktırmadan kimselere koruyup kollarlar..
Bazen kendinizi bir insana yakın hissetmeniz için bir şeyler paylaşmanız gerekmez. Benzer acıları yaşayan insanlar kendiliğinden ortaya çıkan görünmez bağlarla birbirlerine bağlanabilirler. Hatta bazen birbirlerinin tam olarak farkında bile olmadan yaparlar bunu..
Benzer acıları yaşayan insanlar birbirlerini tanırlar.
Ama belli etmezler tanıdıklarını.
Herhangi bir yerde karşılaşabilirler;
metroda, sokakta, cafede..
Sadece bir kez göz göze gelirler ve anlarlar.
Daha sonra bakmazlar birbirlerine;belki canları daha çok yanacağından,belki de buna hiç gerek olmadığından..
İlk bakışma aynı zamanda son bakışma olur.
Ama onlar tanırlar birbirlerini..
Muhtemelen o ortak acının müstehzi mahcubiyeti tekrar göz göze gelmelerine engel olur.
Ama tanırlar onlar birbirlerini; çaktırmadan kimselere, koruyup kollarlar.
"İnsanlığı da bir süre sonra kokmaya başlıyor, koku parmak uçlarından bileklerine, oradan kalbine doğru ilerliyor, daha sonra gözlerine varıyor, sonra beynine ulaşıp bütün varlığnı uyuşturuyor oradan da bir çiçeğin bedenine yürüyüp cümle alemi kendine güldürüyor. Kokuya dayanamayıp son nefesi de çekilmiş bir izmarit gibi kimselere çaktırmadan bir kenara bırakmak istiyor insanlığını, bırakıp kaçmak istiyor ama o da olmuyor."
Sayfa 73 - Okur Kitaplığı
Tarık Tufan
İnsan, sakladıklarıyla insandır.
Yaşananlara dair söylenmesi gereken çok şey var aslında.
Bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatmak kolay değildir.
O kadar çok şey biriktiriyor ki insan!
Kimsenin karşılığında bir şey söylemesi de gerekmiyor. Oturup uzun uzun anlatmak, ne varsa söylemek yetiyor çok zaman.Karşındaki bir şey sormasa .Yargılamadan, yüzünü ekşitmeden,saate çaktırmadan bakmaya uğraşmadan, dudak bükmeden dinleyiverse, anlatacak o kadar çok şey var ki…
Şimdi kalkıp da seni seviyorum desem.
Söyleyemem ki…
Bunu kendime bile söylemeye cesaret edemedim ben. Bunu içimde hissettiğim ilk andan itibaren içimde saklıyorum.
Münkesif bir kalbin iç burkan acziyetini kimselere söyleyememek de başka bir acı veriyor insana. Oysa karşıma çıkan her insana ilk olarak ve sadece bundan söz etmek istiyorum.
Tutuyorum kendimi, saklıyorum.
Seni saklıyorum, parmaklarını ellerini saklıyorum, gülümserken kıvrılan dudaklarını saklıyorum, hoşçakallarını saklıyorum, bembeyaz yüzüne bir anda dolan şaşkınlıklarını saklıyorum. Sırf bu yüzden kalbim bir gün paramparça olacak…
Öfkelerimi saklıyorum.
Kudüs sokaklarından kalma öfkelerim var. Bir kadının tülbentine dizi dizi işleyip de, kimsenin yüzüne söyleyemediği öfkeleri gibi.
Aşkı ve öfkeyi söyleyemediğinde insanın konuşmaya dair hevesleri de bir bir yok oluyor.
Susuyorsun.
Benzer acılar yaşayan insanlar birbirlerini tanırlar. Ama belli etmezler tanıdıklarını. Herhangi bir yerde karşılaşabilirler, Metroda, barda, sokakta, kafede. sadece bir kez göz göze gelirler ve anlarlar. Daha sonra bakmazlar birbirlerine; belki canları daha çok yanacağından, belki de buna hiç gerek olmadığından.
ilk bakışma, aynı zamanda son bakışma olur. Ama onlar tanırlar birbirlerini. Muhtemelen o ortak acının müstehzi mahcubiyeti tekrar göz göze gelmelerine engel olur. Ama tanırlar birbirlerini , çaktırmadan kimselere, koruyup kollarlar.
Sayfa 97 - ithakiKitabı okudu
Yaşananlara dair söylenmesi gereken çok şey var aslında. Bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatmak kolay değildir.
O kadar çok şey biriktiriyor ki insan!
Kimsenin karşılığında bir şey söylemesi de gerekmiyor. Oturup uzun uzun anlatmak, ne varsa söylemek yetiyor çok zaman. Karşısındaki bir şey sormasa.
Devrimci hayat tam olarak nedir çözebilmiş değilim ama güzel bir şey sanırım. Yelda da hala çok güzel. Kimselere çaktırmadan bakıyorum, yalan yok.
Sayfa 48Kitabı okudu
Devrimci hayat tam olarak nedir çözebilmiş değilim ama güzel birşey sanırım. Yelda hala çok güzel. Kimselere çaktırmadan bakıyorum, yalan yok.