Kimseye ondan bahsetmedim de, oysa bütün kuşlara, kelebeklere, çiçeklere adımı fısıldadı de.
Güzel bir şiirdir. Keyifli dinlemeler diliyorum.
youtube.com/watch?v=QTNIKqJ...
Beni ona anlat şiiri - Sedef Mustafaoğlu
Olur da bir gün biri çıkar
da sorarsa beni şayet,
Seni ne çok sevdiğimden bahset.
O seni deli dolu severken
1991 yılının Mart ayı sonunda askerlik bitti. Hayatımın hay huylarına döndüm. İstanbul'da yaşamak, savrulmak demek. Tutunmak şart önce, kaybolmamak için. İlk günlerin sersemliğini üzerimden atınca hızla hayatın içine doğru yürüdüm. Önümde sadece hayat vardı. Aylardır birikmiş olan özlemlerden başladım önce. Her şey kendi halinde akıp gitmeye başladı.
Nedense, bir yere ait olmak duygusu yoktu içimde. Onun için de çok fazla anlatmam başka mekânlarda yaşadıklarımı. Askerliği unutmuştum bile.
...
Ulu Kam aklıma gelmiyor değildi. Uzunca bir süre ses gelmemişti ondan. Zaten o da kendi yolunu arıyordu. Not kabilinden gelen birkaç satır oluyordu arada ve yaşadığını biliyordum en azından. Kimseye bahsetmedim ondan, sadece benim içimde yaşıyordu. Bazen mektuplarını okuduğum oluyordu. Ne yapar, ne ederdi? Bunu düşünmüyordum; çünkü o bir yaşama ustasıydı. Nerede olursa olsun kendi doğrularıyla yaşayacaktı.
Sayfa 97 - Matbuat Yayın, 2. Basım - Aralık 2016, BÖLÜM 2, İRTİBAT
Bugün annem dayanamadı ne yazdığımı sordu. ona nasıl anlatsam? bütün hayatım birlikte geçirdiğim ve beni gerçekten seven bu insana hiçbir şey anlatamamak ne kötü. ondan farklı gelişmeye ne zaman başladım? bu ayrılık nasıl doğdu? hiç anlamıyorum bir gün baktım iki yabancı olarak yaşıyoruz aynı evde. aslında kimseye bahsetmedim kendimden istemiyorum da
Yatağımın karşısında bir pencere var. odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? ben ne yaptım? kimse de uyarmadı beni
işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım. bana acımayın. ben kötüyüm; sizlere karşı kötü duygular besledim içimden. beceriksizliğimden uygulayamadım kötü düşüncelerimi. sizleri kıskandım küçük gördüm bayağı buldum. bana yapılmasını istemediğim kötülükleri sizlere yapmak istedim. fırsat bulunca da yaptım. dün gece rüyamda biri beni öldürdü. içimin boşaldığını hissettim. ben de ne işkenceler düşünmüşümdür bana kötülük edenler için. beni de öldürmelerini istiyorum artık. çünkü artık olduğum gibi kalmaya dayanamıyorum. yallnız, beni öldürürseniz kötülüklerim gene gizli kalacak. onları bir sır gibi mezara götüreceğim: gene aldatacağım sizleri. gelin hep birlikte önce yaşarken öldürelim beni.
Sayfa 594Kitabı okudu
ilk aşkım
Nasıl başladığını merak ediyorsanız hemen anlatayım, merak etmiyorsanız da anlatırım. Anlatacağım.
Ankara'dan İstanbul'a tanışanlı 1 yıl olmuştu. Fakat anadolu yakasında oturduğumuzdan ve orta sonu Çengelköy'de bir okulda okuduğumdan Etiler hakkında pek bir fikrim yoktu. Saçlarım uzuncaydı, balık etliydim. Pantolonla okula giderdim, daha rahat
Opera bitti. Güzel giyimli şık kimseler dağılırken, dünyada onca mutsuzluk olsa kaç yazar, musiki dinleyenlerin suratında âşık sırıtışı. “Bu insanlar neden böyle güler?” dedim İlhami’ye. “Aptallar da ondan,” dedi. Suratını buruşturdu, kibirden değil, yalan ziyan sebep. “Neden aptal olsunlar?” dedim, “Musiki mest etmiş belki.”
“Olacakları hesap
Sayfa 25 - Alakarga YayınlarıKitabı okudu
…beni gerçekten seven bu insana hiçbir şey anlatamamak ne kötü
Ben de sonumun yaklaştığını düşünüyorum. Yıllarca bekledikten sonra, günlük tutmak gibi sevimsiz bir işe bir önseziyle girişmiş olmalıyım. Her zaman kendimi kendime açıklamaktan korkmuşumdur. Artık korkacak bir Selim kalmadı geriye. Tükendi. Yalnız kaldığım zaman kendimi kötülemeden edemezdim. Yeteri kadar yapamadım bu işi. Daha cesaretli olmalıydım. Şimdi kötülesem de neye yarayacak?
Bugün annem dayanamadı; ne yazdığımı sordu. Ona nasıl anlatsam? Bütün hayatımı birlikte geçirdiğim ve beni gerçekten seven bu insana hiçbir şey anlatamamak ne kötü. Ondan farklı gelişmeye ne zaman başladım? Bu ayrılık nasıl doğdu? Hiç anlamıyorum. Bir gün baktım, iki yabancı olarak yaşıyoruz aynı evde. Aslında kimseye bahsetmedim kendimden. İstemiyorum da.
Olur da bir gün biri çıkar da sorarsa beni şayet, seni ne çok sevdiğimden bahset. O seni deli dolu severken sevgimden boğulduğundan bahset. “En saf, En temiz duygularla tepeden tırnağa âşıktı bana” de. “Ben geçtim, o geçmedi” de. Anlatabilirsen aşkı anlat ona. Senin için nasıl deli divane olduğumu anlat. “Aramadım sormadım” de. Oysa her telefon
Sonumun yaklaştığını anladı galiba.
Ben de sonumun yaklaştığını düşünüyorum. Yıllarca bekledikten sonra, günlük tutmak gibi sevimsiz bir işe bir önseziyle girişmiş olmalıyım. Her zaman kendimi kendime açıklamaktan korkmuşumdur. Artık korkacak bir Selim kalmadı geriye. Tükendi. Yalnız kaldığım zaman kendimi kötülemeden edemezdim. Yeteri kadar yapamadım bu işi. Daha cesaretli olmalıydım. Şimdi kötülesem de neye yarayacak?
Bugün annem dayanamadı; ne yazdığımı sordu. Ona nasıl anlatsam? Bütün hayatımı birlikte geçirdiğim ve beni gerçekten seven bu insana hiçbir şey anlatamamak ne kötü. Ondan farklı gelişmeye ne zaman başladım? Bu ayrılık nasıl doğdu? Hiç anlamıyorum. Bir gün baktım, iki yabancı olarak yaşıyoruz aynı evde. Aslında kimseye bahsetmedim kendimden. İstemiyorum da.
Sayfa 594Kitabı okudu