Merhaba.
●
Neredeyse ilk kitabını bitirdiğim andan itibaren sabırsızlıkla beklediğim ve sonunda kavuştuğum serinin ikinci kitabı olan Mecruh'tan bahsetmek istiyorum.
●
"Benim yüreği kırık, kafası bozuk adamım...
Geçmiş bize yargılısaydı ansızın,
Cezası idam olurdu sensiz yılların.
●
Onları okumayı öyle özlemişim ki kitabı elime ilk aldığım andan itibaren delicesine okumaya başladım. Okurken gerildim sanki bir bölüm ilerisinde ne olacağını biliyormuş gibi dakikalarca okumaya ara verdim ama bir gün içinde bitirmiş olmam gerçeği gün yüzü gibi ortada.
Ah Bora ne çok sevgini hissettirdin, ne çok çabaladın defalarca yüz çevirdiğin aşkın kapısında... Ama seninde hep dediğin gibi karadutun lekesini sadece kendi yaprağının çıkardığı gibi sizde birbirinizi yaralarını saracaksınız.
Hande benim güzel yürekli kızım. Senin o güzel kalbini öpmeyi o kadar çok isterdim ki...
İki yaralı ruh birbirini ne kadar sevebilirse o kadar sevebiliyorlar. Yaralayarak, hırpalayarak, ağlatarak ve delicesine o kadar tehlikenin içinde korkusuzca.
●
Anlatamıyorum aklımdan geçeni daha o kadar şey geçiyor ki bu kitap için ama bir türlü aktaramıyorum düşüncelerimi..
●
"Öyle içimdesin ki sigaram bile senin için yandı her gece. Bu kadar çok sevmek akıl işi değil. Ama ne çare?"
