Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar, her gün biri söner. Kırkıncı gün hepsi söner, biri bekler. O tek mum ebediyen yanar, acını o tek mum tutar. Ben buna inandım. Hayalimde otuz dokuz mum söndürdüm her gece üfleyerek, içimdeki cılız nefeslerle. Göğsümdeki sızı hafifler, kalbim tekrar toplanır, ciğerime derin bir nefes girer diye kırk gün bekledim. Geçtiğimiz kırk gün, bugünü bekledim. Sabah uyandım, kendimi yokladım. Öğlen tekrar baktım. Kırkıncı ikindiyi beklerken kırkikindi yağmurları boşandı gözlerimden. Gecesini bekledim ve de gece yarısını. Hiçbir şey olmadı. Yalanınız batsın dedim. İçimde tek bir mum kalacaktı hani; peki
ne, bu yürekteki bin dönümlük orman yangını?
Sayfa 166 - Geçtiğimiz Kırk GünKitabı okudu
Sevdiğini kaybedince, insanın yüreğinde kırk mum yanarmış. Sonra her geçen günde mumlardan biri sönermiş. En sonunda geriye bir mum kalırmış. O tek mum, yaşam boyu sönmezmiş, insan ölünceye dek içinde yanarmış…
… İnsan sevdiklerini yitire yitire yaşar; yıllar geçtikçe, yanan ve sönen mumlar birbirine karışır… Öyle ki gönlünde hangi mum kimin için yanıyor bilemezsin; mumun alevinde sevdiğinin kimliğini göremezsin, yalnız belli belirsiz bir acının dumanı titreşir…
… Zaman geçtikçe acı uslanır, akıllanır, bilgeleşir; hüzne dönüşür; yara kapanmıştır; ama, inceden inceye sızlar.
"Sevdiğin biri ölünce; içinde kırk mum birden yanarmış" diye söze başladı... Fısıldayarak devam etti: "Her geçen gün içindeki o kırk mumdan biri sönermiş... Kırkıncı güne gelindiğindeyse o son kalan mum hiç sönmez, sen ölene değin içinde hep yanarmış."
Sayfa 366Kitabı okudu
Seven bir insanın kalbinde kırk tane mum yanarmış . Sevdiğini kaybedince otuz dokuzu söner , bir tane mum kalırmış. O yanan tek mum kıyamete kadar yanarmış. Benim kalbimde ki mumda kıyamete kadar sönmeden yanacak .
Sayfa 27 - Tilki Kitap YayınlarıKitabı okudu
"Birisi ölürse, sanki senin göğsüne bir taş oturur da bir daha kalkmaz. Sevdiğin bir insan, ruhunu Allah'ın ellerine teslim edip ölürse, senin içinde kırk mum yanar. Ölüyü gömdükten sonra, içinde her gün bir mum söner. Otuz dokuz mum söner, kırkıncı mum, sen ölene kadar içinde yanmaya devam eder. Ah, bu yalan dünyada ölümden yakın köy yok."
Sayfa 65 - Turkuaz KitapKitabı okudu
Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar, her gün biri söner. Kırkıncı gün hepsi söner, biri bekler. O tek mum ebediyen yanar, acını o tek mum tutar.
Sayfa 166 - Doğan KitapKitabı okudu
.
Bir insan öldüğünde kırk mum yanarmış sevdiklerinin yüreğinde. Her gün biri sönermiş. Yanan bir mum kalırmış geriye. O mum da ömrünün sonuna kadar dağlarmış yüreğini...
.
Sayfa 159
Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar, her gün biri söner. Kırkıncı gün hepsi söner, biri bekler. O tek mum ebediyen yanar, acını o tek mum tutar.
Bilmez miyim..
Bir yakınını kaybedilince gönülde kırk mum yanar, insanın içini pişirir, ama her geçen gün bir mum söner, ta ki son muma kadar diyorlardı. O son mum hiç sönmez, ebediyen yanar, her sabah kalktığında içinde bir sıcaklık hissedersin diyorlardı.
İnsan çok acı bir olay yaşadığında, sevdiği birini yitirdiğinde ya da o ilişki kendiliğinden yitip gittiğinde, bir ismin anlamı değiştiğinde, çok sevilen bir beden ölümün kıyısına çekildiğinde kalbinde kırk tane mum yanarmış.
Zamanla bu mumlar teker teker sönermiş.
Alevle birlikte acı da azalırmış. Ama bir mum hep yanarmış.
İyi ki de yanarmış. Çünkü o yaşadığımızın kanıtıymış...
