Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
"gelecek için kurduğumuz umutsuz hayaller, çoğu kez geçmişte göz ardı edip, kaçındığımız fırsatlardır."
Psikolojinizi sorgulatacak olan roman sizi bambaşka bir yolculuğa davet ediyor. Bu yolculuğa çıkmaya cesaretiniz varsa o tren içinde kalmak da zorundasınız, kitabın sizi götürdüğü yoldan çıkamıyorsunuz. Özgürlüğünüzü kaybetmiş gibi hissediyorsunuz. Tamamen karamsar, soğuk ve sonu olmayan bir yol gibi.
Uzun yıllardır yarıda bıraktığım bir kitap olmamıştı. Ne anlattığı belli olmayan karma ķarışık bir kitap. Maalesef bitiremedim zira okumak eziyet gibiydi.
Ben, Haşimi, Enveri, Azizi, Ahmedi, Mehdevi ve elbette Haydari Bey.. Dostluğun kitabı bu. Yıllanmış dostlukların ve ihtiyarlığın. Taraghi'nin dili ilk başlarda biraz garip gelse de daha sonraları öyle bir içine alıyor öyle bir büyülü dünya sunuyor ki. Her bölümde anlatcı karakterin içine döndüm. Enveri ile Mehdevi'nin ilişkisi, Haşimi'in Şirin'e olan aşkı, Ahmedi'nin ürkekliği,hele bir de Azizi var ki anlatmaya kelimeler yetmez.
Modern İran Edebiyatına olan sevgimi katladı bu kitap. Umarım bir gün orjinal dilinden tekrar okuma lütfuna erişebilirim.
Lütfen başladıktan sonra yarım bırakmayın, ve daha fazla şans verin bu kitaba.
İyi okumalar,
Spoiler içerir. Klasik Murakami öğeleri içerdiğini söyleyerek söze başlayabiliriz. Yarım kalan karakterler, gizemli, doğa üstü ne olduğunu anlayamadığımız şeyler. Depresif ve biraz protest bir kız Mari ve onun ablası Eri. Tamamen zıt karakterler. Birbirine duygusal olarak uzak olan iki kız kardeş. Eri uyuyor, komada değil bir nevi kış uykusu. Bazal ihtiyaçları için uyandığını öğreniyoruz. Kitaptan anladığım sanki uykusunda kendi bilinci içine hapsolmuş çıkamıyor gibi. Maskeli adam kim bilmiyoruz ve öğrenemiyoruz. Takahaşi Mariye figüran olan bir karakter gibi. Yazar sanki Mari hakkında vermek istediklerini Takahaşi aracılığıyla okura veriyor. Bence kitabın en renkli karakteri Şirakava. Onun sayesinde kitap akıcılık kazanmış. Murakaminin belirsiz sonlarına alışkınız ama bu kitapta bu biraz daha abartılmış gibi. Karakterler niçin girdi kitaba, bu kitabı yazarken yazarın kafasından neler geçiyordu, amacı neydi merak ediyoruz ama bunu yazardan başka kimse bilmeyecek. Bir Sahilde Kafka, 1q84, Tsukuru Tazaki değil. Biraz hayal kırıklığı. Murakami renkliliği yok, daha gri bir kitap. Belki de sadece gece saatleri içerisinde geçtiği içindir
Nuri Bilge Ceylan Sineması – Türkiyeli Bir Sinemacının Küresel Hayal Gücü
Bir Nuri Bilge Ceylan hayranı olarak kitabı çıktığı gibi edindim. Kitabın yazarlarından Bülent Diken’i Doğu-Batı dergisi için özel hazırlanan Sinema Tutkusu serisinin ikinci kitabındaki Kış Uykusu filmi üzerine yazdığı incelemeyle tanımıştım. Filmi derinlemesine inceleyen
Tuğba DOĞAN – Musa’nın Uykusu
Vedaları hiçbir zaman sevmedim, sevemedim. Evet bazen vedalar yeni başlangıçlardır fakat yine de o yeni başlangıca gitmek yerine veda etmemeyi isteyenlerden olmuşumdur.
Tuğba Doğan’ın ilk romanı ‘’Musa’nın Uykusu’’ ve dilerim ki son da olmayacak. Arafta kalan bir karakter, Musa. Tam olarak yaşıyor mu yaşamıyor mu
Rus romanlarındaki karakterleri birbirine karıştırmamak için, karakterlerin ismini not almaya gerek duymayan herhangi bir ademoğlu varsa, onun dimağına Fransız öpücüğü vermek gibi sapıkça fantezim olduğunu itiraf ederekten itici bir girizgahla vira Bismillah diyelim.
İsimleri ayrı karın ağrısı kısaltmaları ayrı…
Biz; İbrahim’e İbo deriz,
Alışkanlıklarımızın kış uykusu bizi karanlık mağaralara doğru çeker ve uyandığımızda ıskalanmış bir yaşam asık suratla dikilir karşımıza.Yaşamın asık suratla karşınıza dikilmemesi için:fırlatın atın şu tatsız alışkanlıklarınızı .sonra yenilerini edinirsiniz.
Kişisel gelişim-roman tarzında bir kitap Kış Uykusu. Aralara serpiştirilmiş şiirlerle de çok çeşitli bir hal almış. Açıkçası tam hikayeye odaklanmış okurken birden yazarın araya girip okuyuculara seslenmesi çok zayıflatmış kitabı. Bir de birbirlerine "meleğim, prensim" diye seslendiklerinde yada her iki kelimeden biri "seni çok seviyorum" olunca inandırıcılığını yitirdi hikaye. Yer yer cümleler tekrarlanmış. Diyalogların hep 'dedi' diye bitmesi çok acemice olmuş ve okumayı zorlaştırmış. Bazı şiirler zayıf. Kişisel gelişim olarak harika bir kitap olabilirmiş. Sanırım yazarın ikinci kitabı. Üçüncüsünde bu yapıcı eleştirileri göz önüne alır umarım.
Gelelim kitapta beni en şaşırtan hatta sinirlendiren bölüme; Evli Erkekler ve Sevgilileri başlıklı bölümde okuduklarım bende 'ikinci kadın olmaya özendirme, hatta ikinci kadınlara tavsiyeler verme' gibi hisler uyandırdı. Evli erkeklerin sizi adam gibi seveceğinin yazılması, evli erkekleri kendine aşık eden kadınları 'zeki' diye tanımlaması, evli biriyle beraberseniz kıskanmayacaksınız gibi cümleler bende bu hisleri uyandırdı. Yazar hanıma sorduğumda ise 'bir arkadaşımın duygularını yazmak istedim, orada olumsuzluğa dikkat çekiyorum' dedi. Eminim ki olumsuzluğuna dikkat çekmek istediniz ancak kelimelere bunu yansıtamadığınız ve hikaye arasına girdiği için böyle bir algı uyandırıyor yazılanlar.
Diğer kitaplarınızda daha da iyi olacağınızı düşünüyorum. Emeklerinize sağlık.
Herhangi bir yazım hatası yok ve kitabın kapağı da harika. Zaten çok severim karlı kışlı şeyleri biliyorsunuz.
Harika,haarika,harika bir kitap.Mehmet Eroglu daha ilk cümlesinden içine çekmişti beni ve devamında sunduğu karakterler ve kurduğu diyaloglarla kitabın temposunu hiç düşürmedi.Açıkçası okurken kitabın sonunu baģlayamayacağını ya da tipik sizofrenik sonlarla bitirecegini dusunmustum ama öyle olmadı.Eroglu'nun yarattığı dil ve felsefe eseri okuyan okuru bir nevi egitiyor bence.Çünkü o tran yolculuğuna M. Ile beraber çıktık onun yaşadığı şaşkınlığı yaşadık ve onun sonunda değiştik.Yol ve yolculuk teması daima ilgimi çekmiştir.Bu eser de özgün şekliyle aslında benzer bir mesaj da verdi "yol öğretir".Eroğlunun Kusma Kulübü kitabına koşarak gidiyorum:)
100 syf.
1/10 puan verdi
İran Edebiyatı’nın zor ve sıkıcı olduğunu duymuştum ama bunu kendim deneyimleyerek daha iyi anladım. Önemli İran’lı yazarlardan olan Goli Taraghi’nin Kış Uykusu adlı kitabını okudum. 96 sayfalık kısa bir kitap ama bitmek bilmedi. Ne konusunu anlayabildim, ne eserin içine girebildim ne de amacını anlayabildim yazarın. 7-8 kişilik ihtiyarlamış bir arkadaş grubunun anıları anlatılmış ama zaman bütünlüğü olmadığı için takip edilmesi çok zor bağlantıların. Ben hiç beğenmedim ve bugüne kadar okuduğum en kötü kitaplardan biri olarak yorumlayabiliyorum ancak. Eğer okumuş olan ya da bilgisi olan varsa yorumlara açığım
Mehmet Eroğlu'nun okuduğum ilk kitabı.
Başlangıçta beni içine çeken gerçekten sonunun nasıl biteceğini merakla beklediğim bir film izler gibi okuduğum kitap keşke sonuna doğru da beni bu şekilde meraklandırmaya devam ettirebilseydi. Kitabın ortasında sonunu tahmin etmeye başladığımda kitap baştaki cazibesini biraz yitirdi diyebilirim. Ama genel olarak yazarın kaleminin akıcılığı, bütün karakterlerin ustaca düşünülmesi ve hepsinin bir öneminin olması bütünlüğü çok iyi sağlamıştı.
Benim kitap hakkındaki olumsuzluğum başlarken çok daha büyük beklentilere sahip olmamdan kaynaklı olabilir tabi.
Film izler gibi bir kitap okumak isteyen herkes gönül rahatlığıyla bu kitabı okuyabilir.
Bununla birlikte kitabın vermek istediği mesaj da gayet anlamlıydı:
" Hayat ne garipti; güzelliğinin bir gün sürmesi, onları bütün ömrümüz boyunca sevip, hayran olmamıza engel olmuyordu."
