Hayvan Çiftliği'nin kişileri hayvanlardır. Bir çiftlikte yaşayan hayvanlar, kendilerini sömüren insanlara başkaldırıp çiftliğin yönetimini ele geçirirler. Amaçları daha eşitlikçi bir topluluk oluşturmaktır. Aralarında en akıllı olanlar domuzlar; kısa sürede önder bir takım oluştururlar, devrimi de onlar yolundan saptırırlar. Ne yazık ki insanlardan daha baskıcı, daha acımasız bir diktatörlük kurulmuştur artık. George Orwell, bu romanında tarihsel bir gerçeği eleştirmektedir. Romandaki önder domuzun, düpedüz Stalin'i simgelediği açıkça görülecektir. Öbür kişiler bire bir belli olmasalar da, bir diktatörlük ortamında olabilecek kişilerdir. Romanın alt başlığı Bir Peri Masalı'dır. Küçükleri eğlendirecek bir peri masalı değildir; Çarpıcı bir politik taşlamadır.
(Arka Kapak)
Bozkırda azgın ve vahşi bir hayvana yakalanan bir seyyahla ilgili kadim bir şark masalı vardır. Vahşi hayvanın elinden kurtulan seyyah, suyu çekilmiş bir kuyuya girer ancak kuyunun dibinde onu yutmak üzere ağzını açmış, bekleyen bir ejderha görür. Kızgın ve vahşi hayvan tarafından öldürülmemek için kuyudan çıkmaya ve bir yandan da ejderha tarafından yenmemek için kuyunun dibine atlamaya cesaret edemeyen şanssız adam kuyunun duvarındaki çatlakta büyümüş bir çalının dalına tutunur. Tutunan ellerinde güç kalmayınca kısa süre sonra yukarıda ve aşağıda onu bekleyen ölüme teslim olacağını hisseder ancak yine de düşmemek için çaba gösterir. Bu arada çevresine göz gezdirir ve asılı olduğu dalı eşit biçimde dolana dolana kemiren biri beyaz diğeri siyah iki fare görür. Dal neredeyse kırılıp kopacak ve ejderhanın ağzına düşecektir. Seyyah bunu görmekte ve ölümden kaçamayacağını anlamaktadır; bununla birlikte asılı durduğu sırada çevresinde bir şeyler aranır ve çalının yaprakları üzerinde bir damla bal bulur, yapraklara uzanır ve balı diliyle yalar. İşte ben de, tıpkı o seyyah gibi beni bir ejderha gibi paramparça etmeye hazır bekleyen ölümün elinden kaçamayacağımı bilerek ve neden böyle bir ızdırabın içine düştüğümü anlayamadan, öylece hayatın dalına tutunuyordum. Bir yandan da eskiden beni teselli eden o balı emmeye çalışıyordum ama o bal artık beni mutlu etmiyordu, beyaz ve siyah fareler tutunduğum o dalı gece gündüz demeden kemirmeyi sürdürüyorlardı. Ejderhayı apaçık görüyordum ve bal artık bana tatlı gelmiyordu. Sadece apaçık ejderha ile fareleri görüyordum ve gözlerimi onlardan alamıyordum.
Sayfa 28 - Kafka KitapKitabı okudu
