İnsanları keyifli bir ruh haline sokmanın başınıza gelen kötü bir şeyi anlatmaktan veya kişisel bir zayıflığınızı açıklamaktan daha başka yolları da vardır.
İsa " suç " kavramını kendisi yok etmişti. - O Tanrı ve insan arasındaki her uçurumu yalanlamış, Tanrı'nın bu birliğini insan olarak kendi " sevinçli haber"inde yaşamıştı... Ve kendi ayrıcalığı olarak değil! - bundan sonra kademeli olarak kurtarıcı tipini içine girildi: yargılama ve ikinci dönüş öğretisi... Pavlus bu görüşü, bu görüşün ırzına geçilmiş halini, her yönünde kendini belli eden o hahamlara özgü küstahlığıyla şöyle bir mantığa uydurdu: " Eğer İsa öldükten sonra dirilmezse, o zaman inancımız boşunadır." - Ve İncil bir anda, yerine getirilemeyecek vaatlerin en aşağılığı, en utanmaz kişisel ölümsüzlük öğretisi haline geldi... Üstelik ödül olarak Pavlus'un kendisi onu öğretti!...
Sayfa 51Kitabı okudu
"İnsan yalnızca yolculuk yapmak istese? Ya da bir kumaş tüccarının kızıyla evlenmek istese? Ya da hazine aramak istese. Dünyanın Ruhu insanların mutluluğuyla beslenir. Ya da mutsuzluklarıyla, arzuyla, kıskançlıkla. Kendi Kişisel Menkıbe'sini gerçekleştirmek insanların biricik gerçek yükümlülüğüdür. Her şey bir ve tek şeydir. Ve bir şey istediğin zaman, bütün Evren arzunun gerçekleşmesi için işbirliği yapar"
Sayfa 39 - Can YayınlarıKitabı okudu
Modern insan, sabah evden çıkınca gördüğü her şeye sahip olmak istiyor: Kadın, para, araba, kariyer, güç… “Kişisel Gelişim” kandırmacasıyla insanlar yırtıcı hayvanlara dönüştü. 21. yüzyıl, kabaran, isteyen, şımarık nefislerimizin yüzyılı oldu. Kişisel Gelişim, insanı ürün haline getiriyor, herkes herkese müşteri ya da tüketim nesnesi olarak bakıyor. Kendi yetenek ve gövdelerimize tapındığımız için en küçük aksilikte depresyona girip kibir patlamalarıyla yıkılıyoruz...
{bülent akyürek}