Leyla... Hayat denizindeki girdapta kaybolmuş, gözlerinin mavisinde derin acılar Taşıyan genç kadın. Leyla dört günlükken masum bir bebek,altı yaşında kanatsız bir melek, 24'ünde Yorgun Savaşçı, 43 ünde hayatın sırrına ulaşmış bir bilge...
Sahi neydi gerçek sevgi? Kimsesi olmayan, yetiştirme yurdunda büyümüş, daha doğrusu kendi kendini büyütmüş biri için çok zor bir kavramdı bu. Gerçek sevgiyi aradı Leyla. Fakat bulduğu tek şey sevgisizlikti...Peki sevgisizlik neler yaptırır insana? Çok görmemek gerek Leyla'nın yaptıklarını da.
Kitabı okurken Leyla'yı hiç yargılamadım.Buna hakkım da yoktu biliyordum. Sadece sevgiye ve sıcak bir yuvaya ihtiyacı vardı Leyla'nın. Bunun için mücadele ile geçmiş bir hayattı onunkisi. Annesizlik, sevgisizlik ve tüm benliğini saran belirsizlik. Belki de o yüzden çok istemişti bir yuva kurmayı. Belki de anne olup, annesizliğini unutmayı...
Kitabı okurken kızmayın lütfen Leyla ya. Tabii ki hata yapmış. Ama kendince hepsinin var bir açıklaması. (Yanlış da olsa) Özellikle beylere sesleniyorum bu noktada." O da neler yapmış?" demeyin lütfen. Umut tacirliği yapan, maddi manevi Leyla'yı kandıran hemcinslerinizin hiç mi suçu yok?
Zekeriya Efiloğlu 'nun kaleminden yine muhteşem bir eser. Kitabın dili oldukça akıcı. Tek solukta bitirilebilecek bir kitap. Ayrıca Leyla'nın iç dünyasının karmaşıklığı çok iyi yansıtılmış. Yazarımızın kalemine, yüreğine sağlık.
Kitapla kalın
