Hepsi birlik olmuş beyin fırtınası yaparken bulutlar şekillenmeye, birbirlerine değerek renk değiştirmeye ve yerden büyük miktarda toz kaldırmaya devam ediyorlardı. Yer bir kez daha kabuk değiştirir gibi büyük bir sarsıntıyla uğuldamaya başladı. Hepsi dengelerini korumaya çalışarak ayakta kalmaya direndiler. Bay Merill bağırarak yeniden herkesin güvenli, kendilerini koruyabilecekleri bir yere geçmesini, daha büyük bir şeyin geldiğini söyledi. Sesi rüzgarın içinde bir peri gibi kaybolurken yağmur yeniden şiddetlenmiş, gökyüzü beyaz – mavi şimşeğin çakmasıyla bir gece lambası gibi aydınlanıyordu... Bu da yetmezmiş gibi yere sert bir şekilde düşen yıldırım o bölgedeki yeşillik ve ağaçları yakmış, alevlerin meydana gelmesine yol açmıştı. O anda büyücü birden diklenerek sesi duyulabilecek bir şekilde “Ezhegan!” dedi Hepsi ona bakarken bu ismin bir başka büyücü olduğunu, kötü bir büyücü olduğunu ve ejderhaya çalıştığını öğrenmişlerdi. Merill anca hissetmiş, gelen Ezhegan’ın adamları olduğunu biliyordu. Belki de iblisler de ordunun içindeydi ve büyük gürültü onlara doğru giderek yaklaşıyordu.
