Barones ve Müzisyen
Henri TroyatBarones ve Müzisyen Hakkında
Barones ve Müzisyen konusu, istatistikler, fiyatları ve daha fazlası burada.Hakkında
Barones Nadejda von Meck ve Piyotr İlyiç Çaykovski: 19. yüzyıl Rusya’sında müziğin birbirine yakınlaştırdığı, hatta birleştirdiği iki karakter. Sevmeden evlendiği kocası Karl von Meck’in ölümünden sonra kocasının işinin başına geçen ve zekâsı sayesinde servetinin büyümesini sağlayan Nadejda, piyano çalar; kendini müzikle oyalar. Herkesi kolay kolay beğenmez. Ta ki, adı yeni duyulmaya başlayan genç bir bestecinin, Çaykovski’nin, eserinin çalınacağı, biraz da küçümsemeyle gittiği bir konserde, Fırtına adlı senfonik şiiri dinleyinceye kadar. Fırtına’yı 1 no.lu piyano konçertosu izler. Nadejda derhal Çaykovski’ye bir mektup yazarak, uyarlamalar sipariş eder ve bunlar için cömertçe ödemeler yapar. Böylece 1877 yılında besteciyle Barones arasında garip bir ilişki başlar. Çaykovski’nin kendini bestelerine tamamıyla adayabilmesi için önemli tutarlarda yardımlar yapar; sayısız evini onun emrine açar. Tek bir koşulu vardır: hiçbir zaman görüşmeyeceklerdir. Barones elli beş, besteci ise otuz altı yaşındadır. On dört yıl süren ve büyük sayıdaki yazışmalardan oluşan bu platonik ilişki, bestecinin huzur içinde, parasal sıkıntıya girmeden kendini eserlerine hasretmesini sağlayacaktır. Barones karakter sahibi bir kadındır; zengin olmasına, lüks içinde yaşamasına, sıklıkla çıktığı gezilerine rağmen, önemli bir şeyden yoksundur ve Çaykovski de bunu ona sağlamaktadır: böylece hayatına bir anlam vermektedir.
Yazar: 
Henri Troyat
Çevirmen: 
Ayşe Öktem
Tahmini Okuma Süresi: 3 sa. 51 dk.Sayfa Sayısı: 136Basım Tarihi: Eylül 2011İlk Yayın Tarihi: 2011Yayınevi: Pan YayıncılıkISBN: 9789944396899Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak
Yazar Hakkında
Henri TroyatYazar · 18 kitap
Henri Troyat (Lev Aslanovitch Tarassov) 1911'de Moskova'da doğdu. Tanınmasını sağlayan Fax Jour (1935) ve Araigne'den (Goncourt ödülü 1938) sonra, eski Rusya'yı yeniden canlandırdığı (la Lumière des justes, 1959-1962; les Héritiers de l'avenir, 1968-1970; le Moscovite, 1974-1975; la Gouvernante française, 1989; Aliocha, 1991) ya da bugünkü Fransız toplumunun resmini çizdiği (les Semaille et les Moissons, 1959-1962; les Eygletière, 1965-1967) geleneksel tarzdaki romanlarla geniş bir çevreye ulaştı. Aynı zamanda biyografiler (Tolstoï, 1965; Catherine la Grande, 1977; Pierre le Grand, 1979; Ivan le Terrible, 1982; Tourgueniev, 1985; Gorki, 1986; Flaubert, 1988; Maupasant, 1989) ve tiyatro piyesleri yazdı: les Vivants (1946). 1959'da Académie Française'e seçildi.
