Geniş bir zamanda olsam bu harika esere uzun bir inceleme yazardım. Hakkını veremezdim yine de elbet ama bana hissettirdiklerini ucundan göstermiş olacaktım..
Abdurrahim Karakoç bilenler bilir sancısı ülkesine dair; vatanına, toprağına, aslından uzağa düşmüş isyankar-asi insanına dair.
Aynanın karşısına alıp nefsini eleştirirken insana; karşısına bakıp yanlışları ayırd etmesini, batının ipinin indirdiği kuyunun karanlığını, sabrın ve korkunun arasında ki ince çizgiyi.. anlatıyor, gösteriyor görmek isteyen gönüllere.
Oyuna gelmeyelim, kukla olmayalım; düşünelim, okuyalım, görelim, dikkat edelim ve en önemlisi Hakka kul olalım..
diyor.
"Her gün birtaşı düşen, hergün sıvası dökülen ve her yıl bir duvarı yıkılan gönül evi...
Hatıralar viranesinde bekleyen çaresiz bir garip..." evet o biziz..
İlk defa düz yazılarından oluşan bir eserini okudum. Ve ne söylesem eksik kalır 'sevdim' diyorum bu yüzden sadece.
Edebi yazılar ve ardından yazdıklarına dair sıralanan şiirler..
Allah rahmet eylesin sancını hissettirdin; hissettiklerini karşıya geçirdin.
Haklı bir isyan, yerinde bir kükreme.
"Düşünürsün yanarsın.
Yaşamak budur işte." ..
Not: PDF okuduğuma inanamıyorum. Alıp tekrar okunmalı.
