Çok şey hissettiğim, çok yerin altını çizdiğim, çok düşündüğüm, çok anlamlandırdığım bir kitap oldu Zerdüşt. Ama gel gör ki öğretisi çok ağır içinde kendinizi bir hiçlikte kaybediyorsunuz.
.
.
Bu dünyayı olduğu gibi kabul edip başka bir ideal dünya arama, dünyanın anlamı Tanrıda veya Ahlakta değil, insanın kendi içindedir. İnsan bu dünyaya dönük olup gücü kendinde aramalı güç istenciyle üstinsan olma yolunda olmalıdır. Tapılan, tapınılan her şeyden kurtul diyor zerdüşt. “Ah dostum! İnsan aşılması gereken bir şeydir.” Okurken karşılaştığım her karakter o kadar farklıydı ki, metaforları, insanı ilgilendiren her konuya değinirken ki kullandığı dil, kimi zaman düz yazı kimi zaman şiir okuyormuş hatta bir tık öteye götürüp ben kutsal bir kitap okuyormuşum gibi hissettim diyebilirim.
Ne söylesem eksik kalacak. Bir kitaptan çok daha fazlası.
.
.
Ben hiç Nietzche okumadım ne okuyayım nerden başlayayım dediğimde bana bu kitabı öneren, Doğubatı yayınlarından al diyip, oku bakalım zaten hiçbir şey anlamayacaksın diyen hiçkimseye teşekkür ediyorum.