"Alışılmış, kişiye güven vermesi gereken onca kurala ve toplumun aldığı güvenlik önlemlerine karşın, insan yalnızdı, çaresizdi. Böylesine bir yalnızlık, çaresizlik duymak için ille de çocuk olmak gerekmiyordu; insan tepesine vurularak, lokması elinden alınarak, hatta yalnızca unutularak, bir köşeye bırakılarak ölüme benzeyen bir kimsesizliğe terk ediliyordu."
"Daha sonra kitapların, düşlerin yetmediği günler geldi"
"Sessiz kırlarla, gürültülü sokaklar arasında kalan ve seçmek zorunda bulunduğu gerçek; zayıflığını, çekingenliğini, yaşantısızlığını yumuşak bir uyarıyla ortaya döküyordu. Öte yandan zayıflığı, çekingenliği, yaşantısızlığı; göğsünü zorlayan haykırışlarını, sözcüklere dökülmeyen hırslarını, karanlık tutkularını unutturamıyordu."
Seyfi'nin hikayesi Bozkır Çiçekleri, tıp eğitimi için kırsaldan şehre göç eder ailesiyle fakat yaşadığı kayıp henüz kabuğundan yeni sıyrılmış filizlenmiş zihninde ağır bir iz bırakır ve bütün planlarını rafa kaldırır. Geçinmek için bir şirkette küçük bir memuriyette görev alırken bir yandan filizlenen bilincinin büyümesi için kitaplara sığınır fakat iş yerinde tanıştığı iş arkadaşı Nurten ve dostu Müfit ile kurduğu bağ bu filizin hem dallanıp budaklanmasına hem de köklerinin içten içe kurumasına neden olur.
Selçuk Baran edebiyatımızın önemli isimlerinden, çok önemli bir metin, herkese tavsiye ederim.
