Çocukken okuduğum bu kitabı tekrar okumak bana o zamanki güzel hisleri anımsattı gene. Bunda şüphesiz Stevenson’ın güçlü kaleminin payı çok yüksek. En başından en sonuna kadar heyecanın ve bilinmezliğin verdiği keyif kitabı akıcı bir hale sokmuştu. Romanın büyük çoğunluğunun da yetişkinlerin arasında kalan bir çocuğun gözünden verilmesi de kurguyu farklı pencerelerden değerlendirmek adına güzel bir şanstı. Tek bir bakış açısı olmaması kesinlikle içeriği daha doyurucu yapmıştı. Bu sayede de en başından en sonuna dek akıcı ve keyifli bir romandı. Olayların açıkçası nasıl sonuçlanacağını tahmin etmek çok zor değildi ama zor olan arada kalan belirsizlikleri, olayın ayrıntılarını düzgün bir şekilde kurguya yedirmekti. Stevenson da bunu son derece ustaca yapmıştı. Altı ustaca doldurulan karakterler, olayların birden fazla açıdan sunulması, birtakım ahlaki ikilemlerin başarıyla sonuca ulaştırılması bu bakımdan bu eseri kusursuz bir şekilde tamamlamıştı. Belki edebi açıdan çok doyurucu bir kitap değildi ama zaman zaman da insanın kafasını böyle maceralarla dinlendirmesi de gerekiyor. Bu kitap da tam olarak bunun için biçilmez bir kaftandı.
Define Adası
