Dürrüşehvar Sultan Sarayda Bir İnci Tanesi Naşide Gökbudak

Zevkler ve renkler tartışılmaz ya, ben de genellikle tarihi roman okumam ve almam . Daha doğrusu okumaz ve almazdım. Ancak Muhteşem kalem ve anlatım diline sahip olan yazarımız Naşide Gökbudak ile tanışana kadar. 92 yıl süren büyük bir aşkı, ayrılığı, anneliğin kutsallığını, Büyük Osmanlı Sultanlarının yaşam tarzlarını,
yardımseverliği ve de en önemlisi vatan sevgisini öyle güzel anlatmış ki yazarımız, hayran olmamak elde değil. Her kütüphanede bulundurulup ve mutlaka okutulması gereken nadide bir roman.

Dürrüşehvar Sultan, herkesin mutlaka okuması gereken kitaplardan biri. DÜRRÜŞEHVAR son Osmanlı halifesi II. Abdülmecid'in kızı ve Berar Prensi Navab Azam Şah'ın eşi. Gerçek hikayesi insanı gerçekten çok etkiliyor. Yazar Naşide Gökbudak her zaman ki müthiş uslubunu gene konuşturmuş. İçinde kaybolacağınız kendinizden mutlaka birşeyler bulabileceğiniz, Osmanlı Hanedanı için meraklanacağınız bir kitap

Tarihi, hem araştırma hem de roman olarak okumayı seviyorum. Araştırma olabildiğince gerçek bilgilere, belgelere dayandırılarak yazıldığı için doğrusunu öğrenmek adına, tarihi romanları ise her ne kadar gerçek olaylara dayandırılsa da, o tarihi gerçeklerin içine duygu katılması hayal gücümü beslediği için okuyorum.

Bu kitap, Naşide Gökbudak'ın okuduğum üçüncü kitabı. Daha önceden okuduğum iki kitabını da çok başarılı bulmuştum ancak bu kitap için aynısını söyleyemeyeceğim.
Daha önceki okuduğum kitaplarda yazar duyguları çok iyi ifade etmiş, insanın yüreğine dokunmasını bilmişti. Ancak Dürrüşehvar Sultan'nın hayat hikayesinde bunu başaramadığını düşünüyorum. Kitabın özellikle yarısından sonrası yazarın, kitabın hazırlık aşamasında aldığı notlar gibi, kısa bilgiler halinde verilmiş. Tüm kitap boyunca kendini tekrar etmiş. Duyguları kelime oyunları ile vermek yerine açık açık yazarak bizi şartlandırmaya çalışmış. Bu kitabın içerisinde sultanın güzelliğini kaç kere vurguladığını saymak bile imkansız. İki sayfada bir vermiş neredeyse. İmla kurallarına çoğu zaman uyulmamış. Konuşma cümlesinin içerisinde tırnak işareti yerleştirilmeden, üçüncü şahıs olarak yazar kendisi anlatmaya devam etmiş. İngilizce başlayan cümleyi, Türkçe devam ettirmiş. Son 100 sayfasını okumak işkence gibiydi. Evet, sultanın öldüğü güne kadar kitabı sürdürmek istemiş, bunu yaparken de yıl yıl önemli gördüğü olaylardan bahsetmek istemiş anlıyorum ama ne gerek vardı dedirtecek şekilde göze batıyordu. Kitabı bu kadar uzatacağına 300-350 sayfalık bir kitap yazsa, duyguya daha çok özen gösterse daha anlamlı bir kitap olabilirdi. Aşk konusunda bile içimin cız etmesini sağlayamadı. Okuduğuma pişman mıyım? Hayır, kesinlikle değilim. Önerir miyim?

Küçük ayrıntılara takılan biri değilseniz ya da bu dönem hakkında çok bilginiz yoksa ya da benim gibi tarihi olayları okumayı seviyorsanız okuyun. Farklı bir görüş kazanmanızı sağlayabilecek bir kitap. Yaşanılan hayatlar ibret verici ve düşündürücü. Osmanlı Hanedanının sürgün hayatını ve şartlarını bire bir okumak hem güzel hem de anlamlandırmasını bilene iyi bir hayat dersi.