Okuduğum ilk Tomris Uyar kitabıydı. Masalları sevdiğimden olsa gerek; bu güncellenmiş masal kahramanlarını keşfetmek, başı sonu belirsiz bu hikayeleri zihnimde sürdürmek bana hayli keyif verdi.
İlk hikaye bittiğinde duraksadım. Yazarın giriş yazısında açıkça belirtmesine rağmen böyle bir sona/sonsuzluğa hazır değildim. Dikkatimin dağıldığını, detayları kaçırdığımı düşünüp tekrar okudum. Hayır, hikaye gerçekten açıklayıcı bir sona ulaşmıyordu. Bu hemen hemen her hikaye için geçerli bir unsurdu. Giriş yazısını tekrar okuyup dura düşüne devam ettim hikayelere.
Yazarın dili şiirsel, akıcı. Okurken büyük keyif veriyor. Giriş yazısında belirtilen unsurları yakalamak/çözmek için daha dikkatle okudum ve keşfedebildiklerimle daha çok anlam yüklemeyi başardığım hikayeleri tamamladım.
Sonrasında yazarın diğer kitaplarını okuyunca bu kitabının daha farklı bir üsluba sahip olduğunu fark ettim. Belki Tomris Uyar'a başlamak için doğru kitap bu değildir ama benim en sevdiğim, unutamadığım Tomris Uyar kitabı bu oldu içlerinde.
