Tahsin Yücel son derece güzel bir distopya ile edebiyatımızda çok fazla örneği görülmeyen bu türü taçlandırmış.2073 yılında İstanbul'a götürüyor bizi.Ülkenin nüfusu azalmış, şehir yeniden yapılandırılıp gökdelenlere teslim edilmiş,insanlar işe mekiklerle gidiyor.Bir zamanlar denizlerde yüzülüyor olmasına inanmıyorlar.Eski solcu, şimdinin büyük ve zengin avukatlarından Can,bir müşterisinin işini halledebilmek amacıyla yargının özelleştirilmesini savunur.Sonra işler kontrolünden çıkar. Kitap tam bir kapitalizm ve özelleştirme eleştirisi,seçilen tüm kişiler bir şeyi temsil ediyor bence,simgesel hepsi.Ayrıca kirli politik oyunları, gizli anlaşmaları, rüşveti de gözümüze sokuyor eser.Beni en çok etkileyen yılkı adamlar oldu.Ulaşim için havayı kullanan insanların farkında olmadığı, geçinemedikleri için doğaya sığınan, ölülerini bile gömemedikleri söylenen milyonlarca insan...Üstelik sığındıkları doğa da kurumuş,ölmeye yüz tutmuş ,artık onları barındırmaz hale gelmiş.Okuması keyifli, akıcı, ironi dolu ,güzel bir distopya.Güçlü bir sistem ve adalet eleştirisi. Okurken insan ürperiyor ama içindeki birçok şey günümüzle örtüşüyor çünkü.
