✍DİPÇE:
" Bugün yeni bir kelime öğrendim: 'Atom Bombası' Tanrı fotoğraf çekiyor gibiydi.” Kitabın sonundan başladım evet, çünkü savaşın ters çevir ettiği bir çocuk kahramandan bahsediyoruz : Jimi. Şımarma hakkı elinden alınmış, hayallerinin yönü değişmiş, oyun içinde oyun gibi düşünürken hayatın en acımasız anlarıyla tanıştırılmış bir çocuk. 11 yaşındayken mensup olduğu toprakların dışında dilini anlamadığı insanların kirli çıkarları yüzünden ailesinden kopan, savaş sözcüğüyle özdeş her duruma maruz kalan ; açlık, susuzluk, korku, yalnızlık...toplama kampı psikolojisyle de bu duyguların total ağırlığı altında ezilen, çocuk olduğu için, hala umutlu hala sevimli ama 4 yıl boyunca her gün yiten bir masumiyetin hikayesi... Atom bombası ışığının, göğe yükselen bir melek sanrısından safiyetin karaya çaldığı bir yıkım...Gerçek bir tanıklık..İçindeki volkanik sıçramaların dıştaki tezahürü cüruflu yollarda geçen bir hikaye...
Ballard' ın çocukluk hobisi uçaklara hayranlığının, çocukça üstlenilmiş suçu... O uçaklardan püsküren ölüm...Savaşı, savaşmayı, hayatta kalmayı sorgulatan ; tanık olunduğu şekliyle, süssüz püssüz , yalın bir anlatıma rağmen kasvetli bir atmosferde yol alan bir otobiyografik roman.Beraberinde filminin de harika olduğunu ekleyerek okumanızı ve izlemenizi öneririm.İyi akşamlar, esen kalın
