Harem Ağası Ahmet Haldun Terzioğlu
Osmanlı padişahlarının evidir Harem. Devleti yönettikleri yerdir. Hanedan, bütün üyeleri ile birlikte uzun bir zaman bu sırlı dünyada yaşamıştır.
Topkapı Sarayı'nın surları içinde yer alması, dünyaya tamamen kapalı olması, hep bir çekim merkezi yapmıştır Harem'i.
Özellikle yabancılar, bilinmeze karşı duyulan ilginin yansıması olarak yazıp çizmişlerdir hakkında. Abartılı, dayanağı olmayan pek çok eser yayınlanmış, alakasız resimlerle temsil edilmiştir Harem. Üstelik içimizden de bu yönelimin etkisinde kalanlar çıkmıştır.
Elbette sırlar içindedir Harem. Bu sırların sürmesi de doğaldır. Çünkü öyle olması düşünülmüş, uygulanmıştır.
Dünyayı yöneten bir hanedanın haremi gizli olmalıydı. Sırlar içinde saklı kalmalıydı.
Bunu başarmıştır Osmanlı.
Harem Ağaları, Osmanlı Hareminin en önemli sakinlerindendirler. Onlar da Haremin sırlı havası içinde sırlara vakıf olarak gelip geçmişlerdir bu dünyadan.
Bu roman, tarihi gerçeklere tutunarak Habeşistan kökenli bir kara ağanın hayatı üzerine kurgulanmıştır. Zamanın tarihi akışı içinde, Harem hayatından bir kesiti anlatmaktır amacı...
(Tanıtım Bülteninden)
Ah Guban...Daha sekiz yaşında...Ana kuzusu o,ağzında süt kokusu...Babasıyla ormanda avcılık yapıyor heyecanların en masumu en güzeliyle...Koşup oynuyor arkadaşlarıyla...Uçurtma uçuruyor,top peşinde koşuyor...Tüm çocuklar gibi...
Nereden bilsin ki sekiz yaşında kocaman bir adam olacağını,özgürlüğünün,çocukluğunun elinden alınacağını,minicik onun sadece cinsiyetini belirleyen organının kökünden koparılacağını...
Bilemezdi ki böyle bir şeyin kaderi olacağını...
Guban hiç bilemedi hangisinin daha acı olduğunu...Ailesinden koparılması mı,çocukluğunun çalınması mı,özgürlüğünün elinden alınması mı yoksa artık bir cinsiyetinin olmayışı mı...
Hangisine yansa orası acıdı...Hangisine yansa diğeri daha çok ağrıdı...
Beyninin kabul etmediğini ne gönlüne anlatabildi ne de yüreğine...Kaderim dedi sineye çekti Guban...Sanki sineye çekilmesi kolaymış gibi...Derin karaysa kaderinde karaydı oralarda...İçinin aklığını ne bilsin ki yüreği kara olanlar...
Azatsız bir köle Guban...Bir harem ağası...Her şeyi elinden alınmış bir kara ağa...Ama gönlüne nasıl söz geçirebilir ki...Aşk karşısında çaresiz kalıyor...Sonu olacağını bilmeden...Her şeyini kaybeden Guban aşkını kaybetmemek için canını koyuyor ortaya...
Sevgili Ahmet Haldun Terzioğlu...Dili,betimlemeleri,anlatım tarzıyla beni büyüledi...Bayıldım kalemine...Mutlaka okunması gereken bir yazar...
Tarihi roman gibi roman. Emsali engereğin gözünden kat kat iyi....
Kitabi okurken, zihniniz betimlemeri öyle bir kurguluyor ki, bir ara kendimi sultan Ahmet'in hasekisi filan sandım o derece yani... Eğitici de bir roman insani araştırmaya sevk ediyor. Köle ticareti ve pazarlarını günün şartlarına göre anlatmış. Yani öyle kiytirik dizilerde ki harem ağalarina bakip gülüşen ( nedenini söylemiycem) cariyelerin oldugu popüler kültür hizmetlerine bin basar.
Sonunda gülsem mi ağlasam mi bilemedim vallahi.
Topkapi sarayinda kimin başi derde girdiyse ardindan çerkes cariye kari- kiz kovalama fiskosu çıkıyor zaten.
Bu adam yazarlığı bırakmasın mümkünse hep yazsın...
Siyasi parti falan kurarsa ben oy veririm. O derece bağimlilik yapti bende.
Ve bitti...
Bu kitabı nasıl anlatayım nasıl bir yorum yapayım bilemedim şuan...Tek tekileyle muhteşemdi.Hem anlatım dili,hem ele alınan konu oldukça etkileciyiydi hele kitabın ilk yüz sayfası beni çok sarstı.Yazarın kaleminin akışı insanı öyle bir içine alıyorki kitabın, sanki orada çekilen tüm acıları hissettim . Osmanlı döneminde yaşınılanlar,topkapı sarayında hayat ,sarayın kuralları .Dönemin sevilen oyunları Cirit ,lobut bunların oynanması verilen bilgiler çok çok keyif vericiydi .
Tabi bunun yanında dönemin üzücü olan olayları... köleler ve onların sarayda hizmetleri yaşadıkları pisikolojik sıkıntılar kendilerini hep aşağılarda görme durumları ," kara hadım köleler" ...düşler hayaller ve acı gerçekler.
-Konusundan kısaca bir özet -
Köle tacirlerinin Habeşistan'nın bir köyüne saldırıymasıyla başlar ve köydeki halk linç edilir öldürülür ,kadın ve 100 kadar çocuk kaçırılıp binbir eziyet çeker .
Kaçırılan bazı Habeşli çocuklar yoldaki eziyete dayanamayıp ölürler.100 çocuk hadım edilir içlerinden sadece 20 tanesi hayatta kalır.Köle pazarlarında satılırlar bunlardan 10 tanesi Osmanlı Sarayına gelir ,seçilir sarayda sadece beş kara köle kalır.Bunlardan biride 8 yaşındaki Gubandır.Osmanlı Sarayına girmesi ile onun için güzel bir hayat başlar , artık adı Amber'dir.Amber dürüst güvenilir olup kısa zamanda saray halkının güvenini kazanır ve Beşir ağanın gözetimine verilir.(kölelerin en kıdemli ağası haremden sorumlu ) yaşı ilerledikçe görevi yükselir .Ve sonunda Beşir ağası gibi Harem Ağası olur.O artık genç bir delikanlıdır ama eksik bir delikanlı kendini erkeklikten yoksun sayan eksik, hadım bir köle...Ve Haremden bir cariye olan asıl adı "Maze" Sarayda "Gülbahar "olarak değiştirilen güzel bir kıza aşık olur.Ve artık işler değişir Amber içten içe Osmanlıya kin güder hadım olmasını ,köle olmadına sebep olduklarını düşünüp hem öc almak hemde Maze'yi bu haremden kurtarmak için plan yapar...planı nasılmı sonuçlandı? kölelikten kurtuldumu ? En önemlisi yeniden erkek olabilicekmiydi Amber ?? İşte bunların cevabı kitapta
Çok etkilenerek okuduğum bir kitap. Insan anlam veremiyor bu mantığa bir tarafta 80 cariyesi olan bir padişah bir tarafta daha 8 9 yaşlarında 80 cariyeye hizmet edebilmek için çeşitli iskencelere zulumlere maruz kalan yurdundan ailesinden koparilmis çocuklar. ... Soruyorum kendime bu zihniyetin elle tutulur bir tarafı varmı bunca vebal nolacak. Neyse kitabı çok beğendim okurken çok üzüldüm çok duygulandim. Haremin cariyelerinin güzelliklerinin değil çirkin hadimlarinin anlatıldığı bir kitap.
Zaten en başta tarih kitabı olmasıyla kalbimi fethetti içerisinde tarihi bilgi yer alıyor kolayca okunuyor 3. Ahmet lale devri dönemi bu arada spoiler * amber ağa misin guban misin nesin ya sen nasıl cesaret edersin hünkarın hareminden kız kaçırmaya
Neyse siz okuyun valla ben begendim baya guzel
Kitaptan 9 Alıntı
Mutluluk küçük ayrıntılara saklanmıştı...
Harem Ağası, Ahmet Haldun Terzioğlu (Sayfa 38)
İnsan yaşadıklarını yok sayabilir miydi...
Yurtlarının özgür dağlarında, özgürce dolaşırken nasıl fark etmemişlerdi temiz havanın değerini.
Aynı çağrı, köle satışları için tanınan zamanın sona erdiğine de işaretti. Kapılar kapatıldı. Köleler hücrelere tıkıldı. Az önce insan satanlar, Allah'a ibadet etmek için önce abdest almaya şadırvana, sonra da namaz kılmaya camiye koşturdular.
Mutluluk bu kadar küçük ayrıntalara saklanmıştı.
... herkesin bir hesabı var kendince ama Allah'ın da bir hesabı var ki biz o hesaba kayıtsız, sorgusuz bağlıyız.
Küçük, güzel, mutlu bir dünyası vardı. Bu dünyayı seviyordu
Karaağaların ak hayatı olur mu hiç?
Sahi neydi o?
"Azatsız köle! Hadım... Kara... Harem ağası..."
Ne kadar çok unvanı vardı. Oysa Maze karşısında bunların hiçbir anlamı yok!
