Derler ki bu bir öykü kitabıdır. Aslında roman deseler daha doğru olurdu. Fakat biz, bu füsunlu anlatımdan dolayı şiir kitabı desek hiç de yalan sayılmaz. Sait Faik güya, köpeği ile konuşan Ahmet'ten dinlediği hikayeleri anlatır bize. Fakat biz birbirlerine karşı öyküler okuyan bu iki kişiye de Sait Faik desek yalan sayılmaz. Sait Faik, Ahmet'in sevgilisine yazdığı mektupları okur, anlatır bize. Fakat biz bu mektuplara, Sait Faik'in 1940'lı yıllarda, yaşadığı toplumun sıkıntılarını dile getirdiği eleştirel yazılar desek hiç de yalan sayılmaz. Yeşil doğası, mavi göğü ve deniziyle bir Ege adasında; duvarları kitaplarla dolu bir kahve işleten, az gülen, köpeği ve küçük çırağı dışındakilerle az konuşan; "haksızlıkların olmadığı, insanların hepsinin mesut olduğu, iş bulduğu, doyduğu, hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bulunmadığı, sevilmeye layık küçücük kızların caddelerden yirmi beş lira pazarlıkla otellere götürülmediği, para için namus, ar, haya, hayatın satılamadığı, sokaklarında sefillerin bulunmadığı, insanların eğlenebildiği bir dünya" arzulayan bir kahveci gördüğümüzde Sait Faik'i gördük desek hiç de yalan sayılmaz. İyi okumalar...
