Hakan Bıçakçı’nın nefis önsözüyle başlayan Kallokain, yazıldığı zaman dilimi 1984 kitabı ile Cesur Yeni Dünya kitabının arasında kalan yıllara dayanmakta. Öyle ki distopya seviyorsanız sizin için oldukça keyif verici bir eser olacak. Yeri geldiğinde Cesur Yeni Dünya’yı, yeri geldiğinde 1984’ü, Fahrenheit’i hatırlayacaksınız okurken.
Esere adını veren karakterimiz Kall’ın adı ve İngilizce’de “kargaşa, kıyamet” anlamına gelen “cain” kelimesinin birleşimi. Kallocain, kana enjekte edilen ve insanın daha önce korktuğu, utandığı ve yalnızca kendisine sakladığı sırları açığa çıkaran bir ilaç. İlacın bulunma sebebi ise Dünyadevlet’in düzenine güvenilir ve sağlam hizmet. Ayrıca ilaçlar Gönüllü Fedakarlık Hizmetine bağlı olan insanların üzerinde test ediliyor.
Dünyadevlet olarak adlandırılan bu ülke insanların temelinde yatan güvensizlik. Temelleri sorgulayan kim olursa olsun, düzeni de sorgular. İşte kimyager Kall’ın bulduğu ilaçta tam olarak onlara göre olan “boş zihinli” insanları ayıklamak. Yani kısacası “düşünceler de yargılanacak.” Hep derim; “Hala yasaklanmadı iyi ki düşünebiliyoruz.”
Uzatıp konuyu saptırmadan üzerinde saatlerce konuşulabilecek bir eser. Ben daha çok okurken 1984’ü hatırlayarak, kıyaslayarak okudum. Gerçekten oldukça sevdiğim, keyif aldığım ve heyecanla okuduğum bir distopya oldu. Tabii canımın içisi Aslı ile okuyunca daha da bir keyifli oldu. Mutlaka okumalısınız.
Biz? 
1984? 
Cesur Yeni Dünya ? 
Fahrenheit 451 ? Peki ya Thomas More’un Ütopyası? Bence o da sayılır çünkü bütün ütopyalar bir gün distopya olmaya mahkumdur.Dolayısıyla ütopya diye bir şey yoktur yani sadece distopya vardır. Kallokain de az önce yukarıda bahsettiğim örneklerin tam da arasında bulunması gereken, yazarımızın
