Erdinç Gültekin'in bütün öykülerindeki kahramanlar, kapitalist sistemin sömürü çarkında ufalanan alt sosyal tabaka yığınları arasından karşımıza çıkıyor. Yaşam koşullarının biçimlendirip şekillendirdiği kişiliklerin, kimliklerinin çözümlemesini yaparken de insan, emtia, aile, arkadaş ve toplumsal ilişkileri merkezine alarak bireysel ve toplumsal duyarsızlaşmadan çürüyen bürokrasiye değin insanı kuşatan tüm coğrafyada okurunu bazen kısa bazen de uzun yolculuklara çıkartıyor.
Veysel Boğatepe
Okudum. Kısa öykünün en usta örneklerini veriyor Gültekin; bu öykülerin iletileri etkili, vakaları ilginç, karakterler çarpıcı. Toplumu iyi gözlemlemiş yazarımız, çelişkileri, yanlışları yakalamış. Yer yer ironik ögelere de yer vermiş, bu da yazdıklarını daha okunur kılmakta. Okunur kılma özelliği bununla da kalmıyor; bir çocuğun tutumundan, tepkisinden, yaşam dersi verdiriyor yazarımız, inceliğinden utandırıyor okurunu. Toplumcu gerçekçiliğin günümüze uyarlamış ürünleri diyebiliriz bu öykülere. Ezilenler, üzülenler, aşamayanlar, tutunamayanlar var Erdinç Gültekin'in dünyasında. Dinci sahtekârlığın da birçok örneği var bu kitapta;abartmasız, nesnel, ayna gibi.
