Hiç ikiyüzlü olmadın bana karşı, değil mi? En azından öyle olduysan bile, bana hissettiremediğin için minnettarım sana. Fuzûlî'yi Bâkî'yi, Galib'i, Nedim'i yeniden gündemine aldığın, onlarla arandaki uzak mesafeleri kalemimin ucundan damlayan mürekkeplerle boyadığın ve kendi medeniyet birikimimizi yeniden keşfe çıktığın için pişman olduğunu hiç sanmıyorum. Üstelik ey okuyucu, düşün hele, acaba gök kubbenin altında gül ve bülbülle alışık, şiir ve aşkla barışık seninle benim gibi kaç bahtiyar kul vardır ve kaç insan bir hayatı bu kadar derinlikli yaşar?!.. Çevrene bir bak istersen, aşkı ve sevgiyi, şiiri ve şarkıyı,çiçeği ve böceği ıskalayıp da mutlu yaşayabilen kim var?!.. Seninle ben ey okuyucu , seninle ben... Söyle Allah aşkına, ayrı mıyız!..
Bu mektup tertemiz bir gönül ile ta Kırkıncı Kapı'ya gidecekler için yazıldı vesselâm...
(Tanıtım Bülteninden)
-
Baskı Tarihi:Ocak 2004
-
Sayfa Sayısı:155
-
ISBN:9789758950649
-
Yayınevi:Kapı Yayınları
-
Kitabın Türü:
--------spoiler içerebilir--------
İskender Pala kitabında ,ün yapan divan edebiyatı şairleri,halk ozanları ve diğer türlerde yazan şairlerin şiirleri hakkında birer veya birkaç beyit üzerinden bilgi veriyor.O beyitlerdeki zekayı , tek cümle ile bir hikaye yazacak kadar anlam yüklü beyitleri , açıklamaları okuduğunuzda hayret edeceksiniz ve şimdiki şiirler ister istemez sığ görünecek.En azından bana öyle göründü.Eline yüreğine sağlık.
Sonuç:Daha derin ve uzun anlatımlar beni daha mutlu ederdi.
Kısa kısa denemeler, koca koca manalar. 4 kapı 40 deneme. Kültür, şiir, aşk ve ömür kapıları... Divan Edebiyatı'nı tanımak adına önemli bir eser. İskender Pala klasiği...
Kırkıncı kapı kültür kapısı, şiir kapısı, aşk kapısı ve ömür kapısı olmak üzere 4 bölüm ve 40 denemeden oluşuyor. Keyif alarak okudum en çok da şiir kapısı ve ömür kapısındaki denemelerden keyif aldım..
Kitaptan 10 Alıntı
Ağlamak da bir anlatıdır, ağlamaktan anlamayanlara…
Kırkıncı Kapı, İskender Pala (Sayfa 114 - Kapı Yayınları - 4. Baskı)
Aşkı olmayanın derdi de olmaz.
Kendini bilen, aslında aynadaki güzelliğin hakikatini görendir.
Sevgilinin vuslatına ermeye Eyyüb'ün sabrı ve Nuh'un ömrü gerek ey insan; heyhat
Tenhâlarda sen benimsin ben senim,
El yanında düşmanımsın sen ...
Eski terbiye geleneğimizde, konuşulan sözü, üç yerde baş eğerek dinlemek bir kaidedir. Bunlardan biri büyüklerin küçükleri (amirin memuru, üstün astı) azarladıkları, ayıpladıkları, hatalarını ikaz ettikleri esnada küçüğün başını eğerek dinlemesidir (yazık ki modern hayatta küçükler büyüklere baskın çıkma konumundalar). İkincisi, kendisine iltifat edilen kişinin tevazu gereği başını yere indirmesi, bunun mahcubiyeti ile mahviyetkârlık göstermesidir (Bu dahi şimdilerde tersine dönmüştür). Başı yere indirmenin üçüncü sebebi asıl konumuz olan gerçek sevgi ve hürmettir.
”Aşkından başka arzum ve hevesim kalmadı. Yanmakta olan ateşe düşmüş çöp gibiyim. Kimse benim varlığımdan (benliğimden) nişan bulamaz;çünkü benden geriye ödünç kullandığım bir ismim kaldı.”
“Mudhikat-ı dehre ben ölsem de tasvirim güler”.
(Dünyanın şu komik hallerine ben ölsem de resmim güler!)
Tanısın tanımasın, yüzünde hüzün gördüğü insana yaklaşıp "Senin bir sıkıntın var galiba arkadaş, istersen paylaşalım, belki yardımım dokunur!" diyen alicenap kuşaklar gitti, yerine "Benim bir sıkıntım var!" diyerek onurunu zedelemek pahasına kapımıza gelen kişiye "Bu senin problemin; beni ilgilendirmiyor!" diyebilecek kadar ithal (That's your problem!) bir seciyesizlik derekesine inmiş nesiller geldi..
Kâh gül renkli yanaklardan görünür; kâh inci dizilerinden gülersin.
Ey Sevgili! Sen bir perde ile örtülü olduğun halde bu kadar biçimli ve güzelsin; ya bir de perdesiz görünseydin?!..
