Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Korkuyu Beklerken
Oğuz AtayYüksek Puanlı Korkuyu Beklerken Yorumları ve İncelemeleri
Yüksek Puanlı Korkuyu Beklerken sözleri ve alıntılarını, yüksek puanlı Korkuyu Beklerken kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.410 üzerinden
Oğuz Atay / Korkuyu Beklerken
Hayı Belki de kendimi yaşanacak güzel gûnler için saklamamıştım :Belki de sadece duygularımda her zaman biraz geç kalıyordum
"İyi Şeyler birden bire olur bu kadar bekletmez insanı "
170 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
BEN BURADAYIM SEVGİLİ OKUYUCUM, SEN NEREDESİN ACABA?
Oğuz Atay'ın "Korkuyu Beklerken" kitabı bu cümleyle bitiyor. Burada okuyucusuna bir sitemi var yazarın. Çünkü Atay yaşadığı dönemde (1970ler) okuyucuları tarafından anlaşılamamış. Öyle ki sağlığında hiçbir kitabının ikinci basımını görememiş yazar. Şu an ise Korkuyu Beklerken kitabı
PARDON BU TREN HANGİ YÖNE GİDİYOR?
Yalnızlığın karanlık yansıması deyince akla ilk gelen isim, çok erken gidenlerden bir güzel adam, duyguların soyut hâllerine somut şekiller veren Oğuz Atay.
Öykü yazmanın roman yazmaktan daha zor olduğunu düşünenlerdenim; zira kısa pasajlarda, işlenen konuyu istenen duygular ile aktarmak büyük maharet istiyor. Atay'ımız da işte bu ustalardan
Oğuz Atay (değeri bilinmeyen adam)
"Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı."
Diyerek başlıyor üstad yazmaya. Ona üstad diyorum çünkü kalemini böyle terbiye edip kağıdına savuran yazar az bulunur. Özür dilerim "Üstad" kelimesini küçük harfle yazdım.(Hem de iki kere) Kalem erbabını anlatırken de saygı lazım elbet.
Bu kitapta Oğuz Atay'ın sekiz muazzam
Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
Ben de buradayım Oğuz Ataycığım sana karşılık vererek başlamak istiyorum. Biliyorum yaşadığın dönemde hiç istemediğin tepkilerle karşılaştın, hiçbir şekilde anlaşılamadın ama bu senin sorunun değil ki, seni anlamayan bir türlü anlamak istemeyen o insanın sorunu. Her geçen gün seni daha iyi anlıyorum ve seni genç yaşta kaybetmenin üzüntüsünü daima
"Korkuyu Beklerken" Oğuz Atay'ın birbirinden etkileyici, dokunaklı, bir şeyleri fark ettirmeye çalışan ;karakterleri, üslubu ve olayları birbirinden bağımsız sekiz hikayesinden oluşmaktadır.
Kitaptaki her hikayenin üzerinde ayrı ayrı durup düşünülmesi gerek. Atay'ın bu hikayelerde toplumsal sorunlar sebebi ile kendini hayattan
....𝑂𝑔𝑢𝑧𝑐𝑢𝑔𝑢𝑚 𝐴𝑡𝑎𝑦𝑖𝑛....𝐾𝑜𝑟𝑘𝑢𝑦𝑢 𝑏𝑒𝑘𝑙𝑒𝑟𝑘𝑒𝑛...
kitap;
'kalabalık bir topluluk içindeydi. başarısızdı' cümleleriyle başlar, 'Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?' cümlesiyle biter. farklı iki hikayeden alınmış bu üç cümle kitabı özetlemektedir sanki......
bu sekiz öykü arasında en beğendiğim öykü; kitaba adını vermiş olan 'Korkuyu beklerken'. konu, yapı ve anlatım olarak Tutunamayanlar'a en yakın bulduğum öykü.......
Beyaz mantosu ile bir anda dağılıverdiğiniz kitap unuttukları ile daha da darmaduman ediverir
şüphesiz kitaptaki en iyisi yine Korkuyu beklerken ismine sahip hikayedir. Korkuyu beklerken' de hikaye sokaktaki köpeklerden bile çok fazla korkan bi adamın- bir tutunamadığının farkında olan- kendilerini gizli bir mezhep (ubor metenga) olarak tanımlayan birilerinden bir mektup almasıyla başlıyor. mektupta evden dışarı çıkmasının kendi zararına olacağı belirtliyor. kahramanımız mektubun içeriğini ölü diller uzmanı arkadaşına danıştıktan sonra anlıyor, başta işine gidip gelmekte bir sakınca görmezken birkaç gün içinde eve kapanıp adımını dışarıya atmama kararı alarak korkuyu beklemeye başlıyor.
bu öykü de okuduğum monologları şimdiye kadar hiçbir kitapta okumadım.
_yalnız yaşayan insanların, kendi içlerinde başlayıp biten eğlenceleri vardır."
_bütün hayatim ayiklamakla geçti, gene de bitiremedim süprüntüleri atmayi
Veee....
Kitabın bence en etkileyici cümlesi de yine Unutulan'dan:
"seni çok mu yalnız bıraktılar sevgilim?"
Hikayelerden oluştuğunu bilmiyordum alırken. Hikaye okumayı pek sevmem de. Fakat Oğuz Atay'la bu kaygım da bitti. Her biri birbirinden güzel hikayeler.. Şöyle ki:
Beyaz Mantolu Adam; Etkileyici
Unutulan; Gerçek üstü
Korkuyu Beklerken; ;İronik
Bir Mektup: Naif
Ne Evet Ne Hayır; Gerçek
Tahta At; Gerçekten de gerçek
Babama Mektup; Bilimsel
Demiryolu Hikayecileri; Denildiği gibi "tatlı bir rüya"
"Beyaz Mantolu Adam" çok ters köşe bir hikayeydi. Öyle her kitapta, kurguda, orda burda karşımıza çıkamayacak bir tipleme vardı içinde. Ve bitişi çok etkiledi beni.....
Korkuyu Beklerken; Kitaba adını vermeyi hak etmiş bir eser. Kahraman çok zeki ve bilinç akışını takip etmek çok keyifliydi. Bir kaç sayfa tam metinde bildiğiniz çok sevdiğim bir arkadaşımla konuşuyormuş gibi gülmekten kendimi alamadım...
Ne evet ne hayır; toplumda çokça yer alan hele ki o dönemin kasetçi aşıklarını, iflah olmaz zayıflıkta ve çözümü hep başkalarına dayanarak aramaya çalışan karakterlerini! yansıttı .
Tahta At heykellere, hikayelere, destanlara sıkı sıkı sarılıp onlarla yaşayanlara sağlam bir giydirmeydi. Toplumda yer alan bir sürü gereksiz kurum, kuruluş ve bunların yardakçıları, şakşakçılarına bir tokattı. Gerçekten uzaklaşan toplum fertlerinin taşa, ata, dağa tapışının hazin bir öyküsüydü. Çok sevdim bu eseri de ...
KESİNLİKLE OKUMALISINIZ...VESSELAM....
" Oğuz Atay'ın bu kitabıyla tanıştım. Okuduğum ilk kitabı ve Oğuz Atay'ı konuşursam kelimeler yetmez. Kendisine hayran kaldım. Korkuyu beklerken sekiz müthiş harika hikayelerden oluşmaktadır. Her hikayesinde farklı yaşam trajik kavgalara değinmiş bir Oğuz Atay romanı Oğuz Atay'a hayran olmamak elde değil ki. Eminim ki kim okursa kitaplarına hayran ve bağımlı kalırsınız. Oğuz Atay'a. Korkuyu beklerken eserini okudum. Daha okuyacağım eserleri var. Kitabın her sayfasını okurken ayrı bir heyecan vericiyle okudum. Hemen, hemen her şeyi anlatıyor. Korku, yalnızlık, aşk ölüm.
Usta yazarın eline kalemine sağlık diyorum. Tavsiye ediyorum tabiki heleki Oğuz Atay'sa hiç durmayın açın sayfaları çevirin Oğuz Atay'la tanışın. Keyifli okumalar diliyorum."
İnceleme
"Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" demiş üstat, son satırda. "Buradayım!" diyerek bitirdim.
Kitabın önsözü, kitap hakkındaki incelemeyi fazlasıyla anlatıyor aslında. Söylendiği gibi, hayatlarında dikiş tutturamayan sekiz insanın hikâyelerinden oluşuyor. En sevdiğim hikâyesi "Babama Mektup" ve "Demiryolu Hikâyecileri" oldu.
Atay'ın karakterlerine yüklediği kişisel özellikler çok gerçekçi ve çıplak idi. Kendiyle dalga geçen, dobra itiraflarla kuşanmış karakterler hâkimdi. Temelde toplumu ve çevreyi konu alıyor fakat bunu yaparken de karakterlerini kendi içinde özyıkıma uğratarak bir yol seçmeyi uygun buluyor. Çaresiz, kendini küçümseyen, umutsuzluk içinde ve vazgeçmiş halde görüyoruz hikayedeki kişileri. Spesifik gibi görünen bu özelliklerde konu olarak bütünlüğe varılıyor. Çok güzel ironi ve mizahi kalemi var yazarın. Üzeri örtülmemiş, kısıtlanmamış, dolaylı olmayan düşünce ve hisler karşılıyor okuru. Ben belki de en çok bu yanını sevdim Atay'ın. Keyifli okumalar.
Fakat güzel şeylerin bir gün biteceğini biliyordum
Uzun zamandır Oğuz Atay okumayı düşünüyordum ama nereden başlasam, hangi kitabı okusam bilemiyordum.Geçen sene kütüphanede gördüğümde ilk kez ciddi ciddi okumayı düşünmüştüm.Rafta gördüğüm kitap Tutunamayanlar'dı. Hani o herkesin bahsettiği, bazılarının yarım bıraktığı,bazılarının da başlamaya cesaret edemediği kitap...Elime aldım ve okumaya başladım ama bir türlü kitabın içine giremedim.Bir yıl kadar hiç düşünmedim okumayı ama artık zamanı gelmişti.
Korkuyu Beklerken'i elime aldığımda sayfa sayısından ötürü bir çırpıda bitiririm sanmıştım.Ah, nasıl da yanılmışım! Üçüncü hikayeyi bitirdiğimde beynimin düşüncelerle dolduğunu ve durmam gerektiğini anladım.Kitabı sonra devam etmek üzere masanın üzerine bıraktım.Keşke düşüncelerimi de bir süreliğine masada bırakabilseydim :) Hikayelerden ve karakterlerden öyle etkilenmiş olmalıyım ki zihnimden bir süre daha seslerini silemedim.Karakterlerin konuşmaları, parantez içleri hepsi zihnimde bulamaç haline geldi.(Olsun, karışıklık iyidir insanı düşünmeye iter.)
Kitabı bitirdiğimde içimden bir şeylerin koptuğunu hissettim. İyi kitaplar insanı rahatsız edermiş.Sanırım öyle...
Bir gün buraya Tutunamayanlar incelemesini de bırakmak dileğiyle :)
Oğuz Atay, hayatı ucundan köşesinden yakalayamayanların, sancılı varoluşların yazarı. Bazen herkes kendi içinde kaybolur ve düşündükçe batar o çukurun içine. Oysaki hayat bazen karmaşıklıkların ardından gelen ferahlığın kendisinden ibarettir. Önemli olan o çıkış yolunu bulmak. İşte tam bu noktada Oğuz Atay’ın karakterleriyle birlikte yalnız olmadığınızı keşfedersiniz.
Postmodern bir kabusun içindeydiler. Yalnızlardı, kendi kuyruklarını yakalamaya çalışıyorlardı. Düşmemek için tutunacak bir yer arıyorlardı. Tutunamadılar. Oğuz Atay aldı onları, giydirdi, kuşandırdı, 8 öykünün içinde sundu bize. 8 öykünün ortak noktası yaşama, yaşamın kalabalığına, hayat telaşına ayak uyduramayan insanları konu ediyor olması. Atay, her hikayede kendine has özellikleri olan karakterler yaratmış ve bu karakterlerine isim vermemiştir.
Bazı öyküleri birkaç kez okudum, karakterleri özümsedim ve Oğuz Atay’ın kitabın son sayfasında “Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?” sorusuna “Ben de buradayım!” diyorum.
Öncelikle ben inceleme konusunda berbat biriyim ama deneyeceğim.
Bu bir hikâye kitabı, sekiz hikâyeden oluşuyor. Ve bir solukta okunuyor.
İlk hikayemiz "Kalabalık bir topluluk içindeydi. Başarısızdı." cümlesi ile başlıyor ve empati kurmaya başlıyorsunuz bir anda. Daha sonra ikinci hikayenin adı unutulan ve ne çok korkuyoruz unutulan olmaktan diye düşünürken buluyor insan kendini. Şu cümlelere rastlıyoruz bu ikinci hikayede "şimdi onu nasıl inandırabilirim bütün bu süreyi onunla birlikte yaşadığıma? Onu unutmuş gibi yaşarken onu düşündüğüme? Anlamaz, görünüşe kapılır, anlamaz. Başkasına rasladığım için, bu yeni ilişkinin her şeyi unutturduğunu düşünür. Oysa her şeyi hatırlıyorum."
Babama mektup hikâyesine geldiğimde ki bu yedinci hikaye kendimi babama bir mektup yazmamak için zor tuttum Atay buna da bir şey diyordu aslında "sen olmadıktan sonra sana yazılan mektup ne işe yarar?"
Ve son hikaye "Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?" ile bitiyor ve sanırım ben buradayım.
"Ben buradayım sevgili okurum, sen neredesin?"
cümlesiyle bitiyor.
Aslında o kadar özetliyor ki bu cümle; döneminin çok çok ötesindeki üslubuyla, 8 adet psikolojik öyküden oluşan Oğuz Atay'ın yazmış olduğu 4. kitabı.
Füsun Alatlı şöyle bahsediyor;
Ekonomik koşullar, siyasal ortam, nesnel toplumsal olanaklar-olanaksızlıklar ne olursa