Sevgili @ozgeerkin ‘in Racon serisinin 2. kitabı ‘Kutsal’ı bitirdim. ‘Destan’ı okurken de aynı hisler içindeydim; yazarın satırlarını okurken duygularım öyle kabarıyor ki naralar atasım, aşk dolu cümleler kurasım geliyor! Öyle güzel duygular öyle güzel bir şekilde yazılmış ki hiç bitmesin istiyorum okurken
Seçtiğim alıntıdan anlaşılacağı gibi, bu kitapta kadın-erkek arasındaki aşktan önce babalığı yüreğinde taşıyan Hakimle, baba hasretiyle kavrulan minik Kutsal’ın ‘aşkı’nı okuduk önce. Aralarındaki bağ çok ama çok güzeldi. Hakim, önce oğluna sevdalandı Mehveş’in, sonra onun meneviş gözlerine. Mehveş’se, ona babalık yapan adam ve kanından yakın kardeşi olan Vural’dan başka kimseye bir daha güvenmemeye yeminliydi. Hep sevgi dilenmişti, şimdi karşısına geçen ve büyük sevgisini istemeden hem ona hem oğluna veren bu adama nasıl inanırdı?
Ah Hakim, ah Kutsal, ah Mehveş… Hakim’in kadehini vura vura şarkı söylemesi, Kutsal’ın minik sesiyle kocaman ‘babası’ demesi, Mehveş’in tüm sertliğine rağmen sevdikleri için canını hiçe sayması… Çok güzeldi çok Vural ve Süheyla’nın da aşkını okudum bir yandan ve onları da çok sevdim. Devran ve Efsun’u da ara ara okumak ne iyi geldi! Baba-oğul arasındaki sevgiyi, kadın-erkek arasındaki aşktan daha kuvvetli hissettim bu kitapta. Yooo, Hakim’le Mehveş çok sevdiler birbirlerini ama Kutsal’la Hakim benim için bu kitabın ana kahramanı oldular Canı gibi sevmek için kan paylaşmak gerekmediğini ne güzel anlatmış yazarımız. Sondaki mektubu okurken duygulanmamak elde değildi. En kısa zamandan ara vermeden okumaya devam edeceğim serinin devamını
Kutsal kitabının yorumu ile sizlerleyim. :)
Yazarın kalemini 
Usta kitabıyla tanımış ve hayran kalmıştım. O sebeple Kutsal’a büyük bir beklentiyle başlamış olsam da, bu kadar güzel olacağını
