Ve yine Thomas Bernhard
Aslında bu kitabı okuyabilmek, ki tarzına da aşina değilseniz oldukça meşakkatlidir. Kahramanın bitmek bilmez iç hesaplaşmalarının yanında Viyana sosyetesini ve çevresinden ayırmadığı yapay burjuva özentisi diye nitelediği sanat çevrelerini ağır eleştirmiş. Tabi bu içerik; sürekli tekrar ettiği sözcük kalıplarıyla birlikte çoğunluğu virgülle bağlanmış cümle yapılarından oluşuyor. Ayrıca paragraf ve bölümde yok. Kısacası kendinizi iyi hissettiğiniz dönemde okumanızı tavsiye ederim :)
O meşhur berjer koltukta kahramanımız, geçmiş-şimdiki zaman arası mekik dokuyan varoluşunun izlerini takip ediyorsunuz. Bu kitabında da her aşamada dağınık gibi gözüken kendi içinde uyumlu hikayenin parçalarını okuyucunun tamamlamasını istemiş. Fakat yazar kendi kestirme yolundan gitmemizi şart koymuş sanki. Sahte, kepaze bulduğu aristokrat özentilerini, küçük burjuva kuklalar olarak gördüğü Burg tiyatro oyuncularını, Avusturya siyasetinin yalaka sanatçıları tutmasına benzer birçok ağır eleştiriyi kapsayan içeriğe sahip. Gelin görün ki buna rağmen kahramanımız, ilişkisini kestiği iğrenç aristokrat ailesinin yanında bulunmak zorunda kalır. Bu muhattabın çıkış noktası ise dostunun intihar etmesi sebebiyle cenaze törenine katılmasıdır. Ve kahramanımızın kendisine çevresine dair yoğun çıkarımları böylelikle başlar.
150 sayfalık kitap ağır yüzleşmenin güzel bir örneği. Okunması gerekenlerden.
Yeraltından Notlar'ı okuyan okumayan herkes hatırlayacaktır. Thomas Bernhard'ı okuduktan sonra ise kendisinin gerçekten bu hastalıktan muzdarip olduğunu (belki bizim gibi) fark edeceksiniz hemen.
Önce
