Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Otopsi
Özge LenaEn Beğenilen Otopsi Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Otopsi sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Otopsi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.710 üzerinden
Zorlanıyorum. İnanın hislerimi nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum. Genelde kitap biter bitmez, o an ki duygularımı hemen yazıya dökerim. Ama kitap bitti, saatler geçti ve ben tutuldum kaldım. Dilim tutuldu, zihnim tutuldu; bu arada bir de hem yazara, hem kitaba tutuldum.
Bir çok kadının hayatı dışarıdan bakılınca hayran olunası bir düzen, huzur ve aile saadeti içinde görünür. Bir çok zorlukları olmasına rağmen güçlü kadın hepsiyle başa çıkar. Gıpta edilir. Ve hep daha fazlası beklenir. Şanslı olanlar 'aferin' alır. Genelde o kadar... Peki ya o kadının iç dünyasında kopan fırtınalardan kimin haberi olur? Kadın söylemez, kimse de bilmez veya anlamamazlıktan gelir. Sustukça tahribat artar. Ama bir çoğumuz bunu söyleyemez, kendine bile itiraf edemez.
İşte sevgili Özge Lena bizi bize anlatmış. Ama ne anlatma...
Olay örgüsü müthiş, kurgu çok enteresan... Karakter yaşadıklarını yazıya döküyor, şimdiki zaman ile geçmiş arasında gidip geliyor. Ta ki ruhunun ilk yara aldığı ve kopmanın başladığı zaman kadar.
İnanın şu yorumu yazarken çok zorlanıyorum. Hislerimi, kitabı tam hakkıyla yorumlayamıyorum. Ama tekrar tekrar konusu ile, kurgusu ile ve en önemlisi yazarın kalemi ile muhteşem olduğunu söyleyebilirim. Özellikle erkekler başta olmak üzere, herkese gönül rahatlığıyla tavsiye ediyorum.
Sevgili Özge Lena kaleminize, emeğinize, gözlerinize, zihninize sağlık.
Kadın nedir?
Kadın: “Bir kadını ortadan ikiye böl; yarısı annedir, yarısı çocuk, yarısı sevgili, yarısı aşk.” diye özetlemiş aslında Cemal Süreya bu soruyu. “Yarısı rivayettir, yarısı gece.” diyerekte sonlandırmış.
Bir kadının dışarıdan bakıldığında yaşadığı hayatın küçümsendiğine inanmışımdır hep. Yaşadığı hayatın tamamen başkalarına adına gerçekleştirmesi gerektiği o kadar çok sorumluluğu vardır ki kadının, yaşamayı unutur. Unuttururuz, çünkü düzen böyledir. Sadece kadın yapabilirmiş erkek yapamazmış gibi sırtına yüklenen o milyonlarca ağırlığı taşırken kadın, bir teşekkür bile edilmez. Sadece kadını baskın hayat örselemez; eşi, çocukları, babası ve hatta hemcinsi annesi de yapar bunu. Kadın söyleyemez, kimse de anlamaz zaten.
Özge Lena, kadın olmanın dayattığı o zoraki takılan maskeyi çıkartmış. Birçoğumuzun içerisinde bastırmış olduğu duyguları kadın içinde kadın olarak, farklı iki açıdan ele almış. Zaten kadın olmak kolay iş değil, öyle basit gelişi güzelde anlatılmazdı diye düşünmüş olacak ki, farklı iki bakış açısından sunmuş okurlara. Şimdiki zaman ile geçmiş zaman arasında, ilk yaralandığı andan son ana kadar bizlere sunuyor bu kısacık kitabında. İçeriden dışarıya doğru tasfir ediyor kadınlığı, kadın olmayı, kadın olmayı başarmanın zorluğunu.
Otopsi
Merhabalar :) Bugün Özge Lena'nın yazdığı "Otopsi" adlı kısa romanla geldim. Kitaba geçmeden önce yazarı tanıyalım. Özge Lena 1981'de Keşan'da doğdu. Edirne Anadolu Öğretmen Lisesi'nden mezun olan Lena Hacettepe Üniversitesi İngiliz Dili Eğitimi Bölümü'nü bitirdi. İngiltere'de bir süre yaşayan yazar, aynı
İnanılmaz bir metin. Okurken yüreğim dağlandı. Çok güçlü bir kadın kalem ile tanıştım ve çok güçlü bir kadın hikayesi okudum. Bazı kitapların konusunu anlatmaya gerek yoktur, basitleştirmekten korkarsın. İşte bunu hissediyorum. En son uzun yıllar önce Seray Şahin Antabusu okurken bu kadar kalbim düğümlenmişti, birde Deniz Gezgin Ahraz’ı okurken.
Çok başarılı mutlaka okuyun. Israr ve şiddetle tavsiye ederim.
Sevilmeden büyüyen bir kadının içindeki boşluk dolar mı yuvasını kurduğunda?
Bir boşluğun üstüne boşluk koyduğumuzda kapanır mı yaramız?
Koşmaktan yorulursa ruhunda eksik kalan yanlarını düşünmeye vakti kalmaz belki.
Hiçbir şeye yetişemez tam anlamıyla.
Yemek yap, çocuk ağlıyor, işe git, ev işi, uğraş bir sürü. Her birinde ayrı maskeler, her
72 syf.
·
Puan vermedi
Saatlerce ağlamaktan okuyamadım, okurken gözlerim dolup yazıları göremediğim için defalarca durup ağlamamın dinmesini beklediğim için çok zor okudum. Kitap bitti ama boğazımda kocaman bir yumruyla öylece kalakaldım. Sadece 69 sayfada , bu kadar güçlü bir metin... Eş olmak, anne olmak, kadın olmak... Sadece 69 sayfada bu kadar güzel, bu kadar güçlü anlatılamazdı. Okurken dayak yiyorsunuz. Kitap bitti ama her yerim acıyor. Boğazım düğüm, kalbim paramparça.
Kaçının umurunda ki?
Kadın bu! Yerini bilecek.
Evinde yemek yapacak, çocuk bakacak, temizlik yapacak akşam kocası işten geldiğinde ona kendi sunacak. Yatakta orospusu olacak.
Kaçının umurunda ki!
Erkek olarak aldatabilecekler ve kadından susmasını bekleyecekler. Tüm sorumluluğun kendilerinde olduğunu düşünüp, yaptıklarına, yapacaklarına yer edindirecekler.
Peki kadın? Kadını, eşini soracak, iç dünyasını öğrenecek, dertlerini, istek ve arzularını öğrenmek için kaçına, kaç erkeğe sahip bu dünya?
Kadının istekleri ve hatta varlığı ne kadar değerli?
Yazmak. İçini dökecek kağıtlara daktilo tuşlarına ya da bilgisayar tuşlarına basarak. Belki de kalemiyle kendi el yazısıyla dökecek içindekileri. Kadın olarak bu dünyadaki yerini anlatacak bize. Başına gelenleri, gelecekleri.
Bir otopsi yapar gibi en ince ayrıntılarını serecek önümüze. En iyi bu şekilde anlayacağız belki kadını. Genlerimize işleyen feodal erkeği kıracak mı bu peki?
Kadınlara sesleniyorum özellikle,lakin erkekler de okusun bu kitabı. Kadınların iç sesi bu kitap.Hatta yok yok haykırışı... Hep söylemek isteyip,dile getiremedikleri... 71 sayfalık bu kısacık kitabı okuyun lütfen. İliklerinizde hissedeceksiniz bu kitaptaki duyguları.
Birçok tespitin doğru olduğu, anlatımın edebiliği ile akıcı hale gelmiş, merak uyandıran, hayrete düşüren ve tamamen dişi hislerle yazılmış bir ruh otopsisi okuyorsunuz.
İçindeki boşluğun çıkış noktasını bulmaya çalışan isimsiz bir karakterin sancılı rüyalarına tanık oluyor, çoğu zaman kendinizden bir parça ile yüzleşiyorsunuz.
Hayatınız boyunca suçlanmış, eleştirilmiş biriyseniz yazarı çok daha iyi anlayabilirsiniz fakat benim anlamadığım ve "nasıl yaaa" dediğim çok nokta oldu. Sonra sonra "demek böyle hissedebilmek için bu yoldan geçmek lazımmış" diyerek bir nebze kabullendigim kısımlar da oldu. Açıkçası kendim de dahil öyle güçlü kadınlar tanıdım ki, bu kitabı bitirince onları bir kez daha sevdim... Böylesine intihar meyilli bir kitap ruhumu daralttı azıcık 🤪
Bir ayna, Bir tablo ve Bir Kadın
Bir kadın, yüzlerce adın altında -koca bir kayanın altında- ezilmiş benliğinin keşfine çıkıyor. Ruhunun otopsisini çekiyor. Bir kadın sade bir odada, asılı tabloda beyaz saçlı kadının yüzüne bakıp bakıp daktilosunun tuşlarına basıyor; morarmış parmaklarına ardırmadan ruhunun otopsisini tamamlamak adına, geçmişiyle hesaplaşıyor. Bir morgun önünde -kendi odasında- soğuk fayansa uzanmış kayıp giden yıllarının altında 'ben neyim?' diye soruyor. Bağırıyor, hıçkırıyor, gülüyor, ağlıyor, küçümsüyor. Asılı tabloda kadının gözlerinin içine bakıyor -ruhunun içine bakıyor- Bir iç kanama gibi ruhunun gelgitlerinde hasar çok büyük. Otopsisinin üstesinden gelebilecek midir? İyi bir eş, iyi bir çalışan, iyi bir anne bu mükemmelliğin (görüntüsünün) rollerinde benliği, paramparça.
Denize atılan taşların sekisini izlemek gibiydi benim.için bu kitap. Şiirsel diliyle, kadının iç dünyasıyla yüzleşmesiyle her şeyiyle çok etkilenerek okudum. Mutlaka okunması gereken bir kitap
Kitap eşliğinde dinlediğim müzik:
youtu.be/--LjMQDa0lk
Sevgiler
#okudumbitti
Kitap kısaca; ana karakterimizin yazma isteği ile şekillenen, gerçek hayat ve hayal dünyası arasındaki izdüşüme odaklanan, keskin, sert ama bazı noktalarda da vurucu bir ‘kadın’ hikayesini konu ediniyor. Toplumda kadının yeri ve nesnelliğinin yanı sıra sosyokültürel durumu, sıradan yaşamın tekdüzeliğinde aranan kaçış yolu ince nüsanslarla işleniyor. Karakterimiz evli, bir de kızı var ancak sürekli kendini bulma, ruhen ve fikren özgürleşme eylemi içerisinde. Bunun yolunu da yazmakta buluyor.
Sevgili yazarın farklı bir üslubu var. Duygularını hayali örgü çerçevesinde bile uçlarda yaşayan bir karakteri, derinden, hissederek, vurgulayarak anlatıyor. Özellikle pskiloji sevenler ve erkek okuyucular kaçırmamalı. Lakin eseri kim okursa okusun kendi payına düşeni mutlaka alacaktır.
Dışarı çıkamıyorsam içeri doğru bir yolculuk yapayım istedim. Tam da istediğim bir yolculuğu bu kitapla yaptım.
Çokça düşündürdü beni bu kitap. Bir kadın olmanın maskelerini tek tek takıp çıkardım. Iç dünyama çokça döndüm. Içe dönüyorsun. Dünyadan ayrılıp kendi dünyana bakıyorsun. Yalnızlığında ve herkesle iken farkına bakıyorsun. Hep kendinsen mutlusun. Ama herkesle herkes gibi olmaya çalışıyorsan yorgun.
Kendinizin otopsisini yapmak için iyi bir fırsat bu kitap..
Zorunda mıyım?
Kadın hamile. Bakalım kız mı erkek mi doğuracak? Bizim için fark etmez sağlıklı doğsunda. Aaaa kız ! Ne güzel! Ama toplum bozuk kızımızı pamuklara sarmalayıp saralım. Olamadı… El bebekleşti. Neden mi ? Toplum bozuk. O zaman napalım? Kız bebeği toplumsal kalıplaştıralım. Böylelikle KORUNURUZ, koruruz. Kız bebek, kız çocuğu, kız, baaayan, BAKİRE KADIN, NAMUSLU! kadın, kadın, yaşlı kadın, anneanne, babaanne, nine… Hangisiyiz ki? Ya da kim bunlar ? Bunlardan biri olmak zorunda mıyız, zorundaysak neden? Çünkü olamazsan kadınsallaştıramadıklarımızdan mısınız sorulmaz mı? Öyle bir sorulur ki!!!