Günümüzden önce yaşayan düşünürlerin kitaplarını okuduğum zaman, kafamda canlanan şey, düşünürlerin geçmişi, o anı ve geleceği anlattığı, o düşüncelerin hâlâ var olduğu belirli kalıplar ve biçim değiştirmiş halde hâlâ varlıklarını sürdürdükleri ve geçmişte de insanların onca baskıya, onca ölüm tehlikesine karşı, düşünce özgürlüklerini koruyabilmek için çabalayıp, bu özgürlükten vazgeçmemesi oluyor. Nitekim Machıavelli'nin de Prens kitabını sürgünde iken yazması buna güzel bir örnek olarak gösterilebilir.
Eser kimine göre sert, kimine göre olması gereken bir anlayış, kimine göre ise yumuşak, katı olmayan düşünceler olarak gözükebilir. Ancak asıl ön plana çıkan şey ise, iktidara gelen yönetimlerin neler yapabileceği, sınırlarının olmayıp, her türlü yol ile iktidarlarını sürdürebilecekleridir. Amaca giden her yol mübahtır anlayışı hakimdir.
