Bir kitabı okurken, şayet okuduğunuz yazarlardan ise kapağına bakmadan üslubundan kime ait olabileceğine dair bir tahminde bulunduğunuzda, bilebilme olasılığınız yüksek olabiliyor. Öyle ya da böyle kelime seçimlerine, kurgusuna, akıcılığına, cümle yapısına, psikolojisine vb. birçok ayırıcı özelliğine sinen bir koku, bir tat, bir renk mutlaka sinmiş oluyor.
Paul Auster'in New York üçlemesini okuduktan sonra benim zihnimde de ona dair bir renk belirmişti. Ona bu rengi ve üslubu kazandıran yaşamının çocukluk, gençlik, eğitim dönemlerini, Fransa günlerini, ilk karısı Lydia ile mektuplaşmalarında kelimelere dökülen o sıralardaki siyasi, toplumsal, ekonomik olayları; sonuçsuz kalan hayalci çabalarını, yaşadığı mücadeleleri, öteki olmanın zorluklarını, hayal kırıklıklarını, depresyonlarını, birden parlayıp sönen çoşkun hallerini, çoğunlukla durgun hallerini; yani o kişinin şekillenmesine yol açan deneyimlerini yarı-otobiyografik tarzdaki bu kitapta bulabiliyorsunuz.
Kurgularını okumadan önce bu kitabını okuyabilirseniz; eserlerindeki o siyah-beyaz melankoliyi daha kolay anlayabileyeceğinize inanıyorum.
Kitabın son 60-70 sayfasında anlatımında yer alan öğelerin fotoğrafları ve görselleri de mevcut.
Keyifli okumalar...
