İkinci Dünya Savaşı’nın her savaş gibi nelere mal olduğunu, savaş sonrası tablonun ne kadar vahim sonuçlar doğurduğunu, insanlık tarihinin üzerine bir karabasan gibi çöktüğünü, sanırım hepimiz biliyoruz. Gerçi bu karabasan, halen yeryüzünün çeşitli coğrafyalarında devam ediyor.
“Sadako”, işte böyle bir savaşın sonunda on binlerce insanın yaşamına son veren, on binlerce insanın dayanılmaz acılar içinde yaşamını sürdürmesinin yanı sıra acılar içinde yavaş yavaş ölümüne neden olan bir sonucun canlı bir örneği. Ve yıllar sonra anısının kitaplaşmış hali… O, Japonların deyimiyle bir “hibakuşa”. Atom bombası atıldığında radyasyona maruz kalmış kişilere verilen isim… Sadako, iki yaşındayken ilk bombanın atıldığı Hiroşima’da buna maruz kaldı ve on yıl sonra hayatını kaybetti.
Sadako’nun bir Japon efsanesine dayanarak yapmaya başladığı kağıttan bin turnanın O’nun acılarını hafifletmek umuduyla kanat çırpmasının öyküsü…
Kitabın 65 ve 66'ncı sayfalarında, bir halkın böylesine canice bombalamanın ardından teslim olmasının ardından, ilk kez atılan bombaların sonuçlarının bombayı atan ülke olan ABD’ce izlemeye alınması Japon halkı için bombanın etkisi kadar ağır olduğunu hissediyorsunuz.
Şairin dediği gibi : “Hiroşima’da öleli/ oluyor bir on yıl kadar./ Yedi yaşında bir kızım/ büyümez ölü çocuklar.”
Ders alınmış mıdır, bilinmez; Ancak acı sonuçları olan bu öykünün hepimize, tüm insanlığa anlatacağı çok şey var…
