Her sayfasında yeni bir şey öğrendiğim hem sonunu merak ederek hızlıca bitirmek istediğim ama bitirmekten de korktuğum, bitmesin istediğim bir kitaptı. Kitap değil bir başyapıttı. Yeri geldi Cosette ile Fantine ile, Gavroche ve Eponine ile Hatta Javertle bile oturup ağladığım, güldüğüm zamanlar oldu. Jean Valjean'la her sayfada heyecanın dorukta olması nefesimi tutarak okuttu bana kitabı. Nerede bir açlık, nerede bir çıplak, nerede bir ihtiyaç sahibi olsa orada olan bu adam gerçekten günümüzde görüp şahit olduğum birçok algının da bana yanlış olduğunu gösterdi. Gerçek zenginliğin gönül ve ruh zenginliği olduğunu ve ne olursa olsun iyilikten vazgeçmemek gerektiğini, iyi ve doğru bir insanın er ya da geç kazanacağını her sayfada görüyorsunuz. Sefil ve alçak bir insanın da neler yapabileceğini, bir insanın ne kadar alçalabileceğini de görüyorsunuz elbette. Görmekle kalmayıp bunu anlıyor, hissediyorsunuz. İnsanın içinde hem iyiliğin hemde kötülüğün bir yol tuttuğuna ancak hangi yoldan gideceğine yine kendisinin karar verebileceğine şahitlik ediyorsunuz her karakterde. 3 günde bitirdiğim bu kitap beni çok etkiledi. Kesinlikle okunması gereken bir efsane.
Son olarak kitaptan bir alıntı:
"Cosette! Bütün fedakarlıklar, bütün kahramanlıklar, bütün kutsiyetler bu adamdadır! Bu adam bir melektir!"
