Kitap, 18.yy'da eski aşık olan bir markiz ve bir vikontun masum erdemli kişilere satranç oynuyormuşçasına ördükleri ağdan ve yol çıkarmalardan nasıl zevk aldıklarının anlatımı mektuplardan oluşuyor.
Aşk ve intikamın erdemi yoldan çıkarmak için ne tür hilelere başvurulacağının aynı olayın hem kurban hem de zalimlerin mektuplarıyla okurun gözleri önüne seriliyor.
Yazarın yaşadığı dönem için kadınların asıl problemlerini satır aralarında vermesi bence kitabın en güzel tarafıydı.Markizin saf kötülüğünün, insanların ahlakıyla ve erdemiyle satranç oynar gibi oynamasının sebebi belki de sisteme ve yaşadıklarına olan çığlıklarının , kadınların da seçebilme özgürlüğü olması gayretinin yansımasıydı.. ama bunu olmak istediği ama asla olamayacağı bir kadının kalbini ve erdemini hedef alması kendisininde sonunu hazırladı…
Aşk, intikam ve erdemin nasıl birbirine hassas ağlarla örülü olduğunun, aslında çok kolay olan erdemli bir hayatın zorluklara direnişinin ve zaafların trajedisi bir eser...
“Aşk bize kusursuz bir mutluluk hayal ettirmekten hiçbir zaman geri kalmaz..”
