"Çocukların Açlıktan Kardan Adamların Burnunu Koparıp Yedikleri Bir Yerdir Dünya"
Gönül Malat, acımasız bir dil ve zaman bükücü...
Kaleminin ucunu sivriltmiş, Satürn’ün karnından dakikaları kurtarmaya çalışıyor. Bu da anlam olarak çocukları “baba”larından kurtarma çabasına evriliyor. Her öyküsünün başına şiirden birer anahtar asmış. Bizleri geçmişte yaşanan acılardan hareketle şimdide kurulabilecek büyülü bir yeni gerçekliğin dünyasına kanat açmaya, insanı hareketsiz bırakan katı kimliklerin, sınırlardaki dikenli tellerin, mülteci simsarlarının, insan hakkı ihlallerinin, savaş suçlarının, tecavüzün olmadığı yeni bir dünya düşünün gerçekleşmesi için yola çıkmaya çağırıyor. Çocuk Suna’dan kapılardan sığamayarak derisini, oradan da ruhunu, durmadan yırtıp kanatan morbid obez Suna’ya giden yolu şiirlerle aydınlatıyor.
Aylan bebeği kucağına alıp ısıtıyor. Ona “kâinatın en hüzünlü ninnisi”ni söylüyor.
Her öykü ile imdat koluna asılıyor, çaldığı bir anlamda dünyanın siren düdüğü.
