Zindankale
Sezgin Kaymaz...
Korkunç bir rüya... Kabus.
Koca koca insanlara yatak ıslattıran cinsten. Gündüz de zihne yapışan cinsten.
Üstelik "dizi-rüya". Devam ediyor, gelişiyor; gizli kamera gibi geziyor görenin geçmişinde.
Rüyanın musallat olduğu insanlar:
Kendini bildi bileli dedesiyle yaşayan, dağınık ve haif şaşkın bir sigortacı genç adam.
Kitabın Konusu:
527 sayfa
Yorumlar ve İncelemeler
Sezgin Kaymaz sevgim sorgulanamaz :))
Nasıl bi kitap okudum ben? “Yav!” “Ay şimdi camı çerçeveyi indirip avazım çıktığı kadar baarcam ayol!” Diye diye hop oturup hop kalkarak, bol gülümsemeli sonra hüzünlenmeli, bol şaşırmalı, düşünmeli, sorgulamalı …. bir kitap okudum.
Yine renkli karakterler, yine karakterlerle özdeşleşmiş replikler. Konusunu anlatmak olmaz bu kitabın. Ancak yürekten tavsiye edebilirim. “Şahsan” ben çok sevdim kitabı :)
Sezgin Kaymaz kalemi çok çok keyiflidir. Mutlaka tanışın arkadaşlar :))
Rüya mı? Gerçek mi? Kim kimdir? Sır mı? İfşa mı?
Siz bir dakka sayın okuyucular….
Sezgin Kaymaz’dan hep oturtup hop kaldıracak, yürekleri ağızlara getirecek, rüya içinde rüya, gerçek içinde rüya, gölge içinde aydınlık, aydınlık içinde bir kara gölge eseri daha bitirip geldim…
Yazarımızın kalemini bilen bilir kendisi uç dünyalara bambaşka sihirler katarak aklınızı alır. Bu kez akıl fikir bırakmadı bende ya neyse... Eser 600 küsür sayfa fakat kalınlığı göz korkutmuyor çünkü elinizden bırakamıyorsunuz. Sanki olayların birebir şahidisiniz. Şimdi burada olayı anlatsam eseri anlatmış olurum. O yüzden bir şey söylemeyeceğim fakat şunu söyleyeceğim lütfen Sezgin Kaymaz okuyun.
Bağımlısı olacaksınız! Sezgin Kaymaz
Yazar Hakkında
Sezgin KaymazYazar · 17 kitap
Sinop (Erfelek) doğumluyum. 5 yaşıma kadar orada kaldım, babam bizi terk ettikten sonra 5 kardeş, bir de anne Konya'ya taşındık. İlkokulu ve Koleji (O zamanlar Maarif Kolejiydi) Konya'da bitirdim. 1980'de Hukuk okumak için Ankara'ya geldim. Sporla ilişkim okulla olan ilişkime ağır bastığı için üçüncü senemde Hukuk Fakültesinden ayrılıp Hacettepe İngiliz Dil Bilimine geçtim. Son sınıfa kadar okulun en başarılı öğrencilerinden biri olmayı bile becerdim. Son sınıfa dönemlik kaydımı yaptırmaya gittiğim gün Türkçe dersini alttan almam gerektiğini, çünkü çaktığımı söylediler. Ben de sinirlenip son sınıftan terk ettim. O arada öğrenci affı çıktı. 10 sene önce sıkılıp bıraktığım Hukuk Fakültesinin 10 sene önce yüzüne bile bakmadığım derslerine üç ay çalışarak hepsini verdim ve afla geri dönüp yeniden Hukuk öğrencisi oldum. Bir süre sonra sınıf arkadaşlarım işi abartıp bana "Amca" demeye başladıkları için tekrar sıkıldım ve tekrar bırakıp İngiliz Dil Bilimine döndüm. Çok şükür diplomamı aldım.
Spora cirit ve çekiç atarak başladım, daha sonra hentbolü seçip 31 sene boyunca antrenörlük yaptım. Araya sıkıştırdığım spor değil okul oldu her zaman. Bu süreçte Kulüp takımlarının yanı sıra Millî Takımları da çalıştırdım.
1990 senesinde günlük uyku ihtiyacımın 1-2 saati geçmediğini, hâttâ 3 saat uyuduğum zaman ertesi gün akşama kadar baş ağrısı çektiğimi fark ediverdim. Geceleri okumaktan sıkılınca da yazmaya başladım. Çok sevdiğim bir arkadaşım taslaklardan birini İletişim'e sızdırınca da Can KOZANOĞLU bana "yazar" dedi. O günden sonra spor dahil diğer bütün işler "araya sıkıştırılan" işler oldu. Yazmanın bu kadar hoşuma gideceğini bilseydim 31 sene top peşinde koşmazdım. Gerçi şu anda Voleybol Federasyonunda top kovalamaya devam ediyorum ama gecelerin bana kalan birkaç saatlik kısmı var. Orada yazmaya çalışıyorum.
