Yüreği elinde mâsum dilenci
Dinleyemediğim bir şarkı gibi
Sunuyor aşkını göçmen kuşlara
Usulca yayılan tebessümünden
Kıvılcım düşüyor kaldırımlara...
Sayfa 54Kitabı okuyor
Mustafa Kemal’in yurtdışına tahsile gönderdiği bu telebelere söylediği bir söz vardır: “Sizleri birer kıvılcım olarak gönderiyorum, volkan olarak dönünüz.”
Yaşamın, birbirine benzeyen iki boşluk arasında doğumdan sonraki karanlıkla ölümden sonraki karanlık arasındaki bir kıvılcım olduğuna inanmışımdır.
Biz bambaşka bir delilik yolunun yepyeni yolcularıyız.
Oklarla dolu okluk gibi kendi ülkemizde seyahat ediyoruz.
Aşkla yanmadıkça uzun ömrü ne yapalım!
Bir kıvılcım gibi ölürüz, yeter ki yanalım.
Şeyh Gâlib
Sayfa 128Kitabı okuyor
Bazen bomboş hissediyorum kendimi
Boş, bomboş
Her şey tedirgin ediyor beni
Zaman akıp gidiyor
Zaman, bana hem ait
Hem ait olmayan
İnsan neden ölüme yazgılı
Ölümün matematiği neden
Zamana ayarlı
Saatli bomba gibidir
O adam şimdi ölmüştür
Çünkü aradan şunca zaman geçti
Biz onu görmeyeli
Peki bu zaman nasıl bir şeydir
Biz onu düşünmediğimizde
Geçen zaman
Onun kendisi için
Geçen zamana eşit midir
Zihnimde çakan kıvılcım
Sayfa 13Kitabı okudu
Yaşam, iki boşluk arasındaki kıvılcım.
Ahımdır zannederdim en belalı kıvılcım,
Kirpiğine dokunan kanlı ahım da yandı.
Bir damla su ver bana ey çöl! Bari sen küsme.
Kalmadı hiçbir şeyim bak, günahım da yandı.
Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.
Nurullah Genç
🦋
“İnsanlar birlikte çalışmayı sever. İnsanda, birlikte çalışma açlığı vardır. On kişinin, bir kişinin kaldırabileceği yükün on iki mislini kaldırabileceğini biliyor muydun? Küçük bir kıvılcım onları harekete geçirebilir.”
Beni yak kendini yak, her şeyi yak
Bir kıvılcım yeter, ben hazırım bak
İster öp okşa, istersen öldür
Aşk için ölmeli, aşk o zaman aşk
Aşk için ölmeli, aşk o zaman aşk
Seni içime çektim bir nefeste
Yüreğim tutuklu, göğsüm kafeste
Yanacağız ikimiz de ateşte
Bir kıvılcım yeter, hazırım bak
Aşk için ölmeli, aşk o zaman aşk
O esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?
Sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı.
Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,
Ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.
Yurdundan mahrum edip dolaştırdın Cem gibi.
Ruhumla söndü alev,sonra ruhum da yandı.
Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut.
Bülbülün küllerine konan puhum da yandı.
Böylesi bir yangını görmedi Nemrut bile.
Kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı.
Âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım,
Kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı.
Bir damla su ver bana ey çöl! Bari sen küsme.
Kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı.
Yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.
Ülkem yıkıldı heyhat !
Ordugahım da yandı .
Nurullah Genç