c
Canım Türkiye'm
Türkiye, sevgilim
Dünyanın göğsündeki kırık
Kolyem benim…
Sayfa 561 - pdfKitabı okudu
Türkiye bulunduğu coğrafyadaki özgün konumunu, gelişmesini ve kimlik değişimini anlamak ve korumak durumundadır.
Sayfa 453Kitabı okudu
Burası ne turizm için ruhunu hisse senedine çevirmiş Fas ya da Tunus, ne de turizmi müzecilik sanan İtalya ya da İspanya. Burası Türkiye.
Sayfa 150Kitabı okuyacak
Vatan
Canım Türkiye Cumhuriyeti haritası kırmızı görünmez çizgiler ile ayrıldı. İçimize sebepsiz nefret tohumları ektiler. Şimdi yarım asırlık nefret ağaçlarının gölgesinde tadını çıkartıyorlar. Hoş iyi dayanıyoruz vatan olarak.
Sayfa 244Kitabı okudu
Kimi işinde gücünde,
Kiminin donu yok kıçında.
Türk Aydını 1
Türk aydını, gene sensin! Bu viran ülke ve yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca, yüzyıllarca onun kanını emdikten ve onu bir posa halinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde buluyorsun.
Türk Aydını 2
Anadolu halkının bir ruhu vardı, nüfuz edemedin. Bir kafası vardı; aydınlatamadın. Bir vücudu vardı; besleyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı! İşletemedin. Onu, hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabani ot gibi biti. Şimdi, elinde orak, buraya hasada gelmişsin.
Türk aydını be ektin ki, ne biçeceksin? Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi? Tabii ayaklarına batacak. İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun. Öfkeden yumruklarını sıkıyorsun. Sana ıstırap veren bu şey, senin kendi eserindir, senin kendi eserindir
Hele, düşmanın şu karşı tepeleri tuttuğu bir sırada ona destani bir heyecan vermeye çalışmak kadar abes ve mevsimsiz bir şey tasavvur olunamaz. Bekir Çavuş:
– Biliyorum beyim sen de onlardansın emme.
– Onlar kim?
– Aha, Kemal Paşa'dan yana olanlar...
– İnsan Türk olur da, nasıl Kemal Paşa'dan yana olmaz?
– Biz Türk değiliz ki, beyim.
– Ya nesiniz?
– Biz İslamız, elhamdülillah... O senin dediklerin Haymana'da yaşarlar.
Bekir Çavuş'la artık daha ziyade konuşmağa mecalim yok. Asılmış bir adam gibi başım göğsüme düşüyor. Bunalıp kalıyorum.
Eğer, bize zafer nasip olsa bile kurtaracağımız şey, yalnız bu ıssız toprakla, bu yalçın tepelerdir. Millet nerede? O henüz ortada yoktur ve onu bu Bekir Çavuşlar, bu Salih Ağalar, bu Zeynep Kadınlar, bu İsmailler, bu Süleymanlarla yeni baştan yapmak gerekecektir.