Bu zavallı dünya beni anlamıyor.
“Başarı” öyle bir sözcüktür ki herkes değişik şekilde anlar.
Anılar bir kişinin “yaşamöyküsünü” oluşturur.
Yalanın bir anlam taşıyabilmesi için, doğruyu söylemenin bir tehlike oluşturabileceğinin hissedilmesi gerekir.
Bir yaşam üslubunun anlaşılması, bir şiirin anlaşılmasına benzer. Şair, şiirinde sözcükler kullanır ister istemez; ama güttüğü niyetler, salt kullandığı sözcüklerden fazla bir şeydir. Niyetlerinde en büyük bölümü keşfedilmeyi ister bizden, satırların arasında okumamızı gerektirir.
Kabaca bir doğru, doğrunun tümü değildir; bize yalnızca anlayışımızın yeterli sayılamayacağını gösterir.
“Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum.”
İçimizdeki Şeytan, Sabahattin Ali
Bir çocukluğu istenmeyerek geçirmiş olmak öyle yenilir yutulur mesele değildir, adamın boğazına takılır, ur olur, nefessiz bırakır. Anlatacak tek bir güzel anınız olmadığı için, ağzınızda donan bütün kelimeleri yutmayı tercih edersiniz.
Sayfa 84 - Doğan KitapKitabı okudu
kalbim bir çocuk kalbi gibi şen. içimdeki mutluluk hesapsız kitapsız ...
İnsanoğlu,biyolojik ve psikolojik istiklaline rağmen çözülmeyen bir bilmece idi.
~Var olmak,
Bir umudun sözcüsü olmaktır
aynı zamanda..
~Edip Cansever.. ✍🏾
“Tam göğüs kafesinin üstünde bir taş var. Yorgunsun ama kimse farkında değil…”