Selamlar
Dul Jean-Louis Fournier
Bu kadar olmasa da ben de Allah korusun eşimi kaybetsem bu şekilde kaleme alırdım.. ben öldükten sonra eşiminde böyle tebessümle beni anmasını beklerdim…
Fournier’de tıpkı böyle yapmış okuduğum ikinci kitabında..
40 yıl evli kaldıktan sonra eşini kaybetmenin hüznünü artık indirimli satışlara birlikte gidemeyeceğiz diyecek kadar esprili, “her geçen gün, her bakımdan daha iyiyim, çok daha iyi olacağım” deyip kendini teselli edecek kadar acılı, ‘sen benim gibi dul kalmayacaksın’ diyecek kadar eşinin gitmesine kırgın, “akranlarımın birer birer ölmesinden sonra beni en çok ‘hatırlıyor musun?’ diye sorabileceğim kimsenin kalmayacağı gün korkutuyor diyecek kadar tedirgin, eşinin cenaze törenini doğal bir gün gibi anlatacak kadar pozitif, “artık her sabah yalnız uyanıyorum. Uyanır uyanmaz aklıma gelmiyor öldüğün, sanki her sabah tekrar ölüyorsun.” diyecek kadar aşık bir adam olarak anlatıyor…
Roman ya da öykü türünde olmayıp daha çok günlük anlatı şeklinde okuması akıcı ve keyifli lise öğrencilerinin de rahatlıkla okuyacağı çoook sevdiğim, sevgiyle tavsiye ettiğim bir kitap.
