Hâlik-ı Kâinatın san'atını mevhum, ehemmiyetsiz, şuursuz bir tabiata veren insan, elbette yüz defa hayvandan daha hayvan, daha şuursuz olduğunu gösterir.
Askere kazma vermek demek: "Kaz!" emri, kalem vermek demek: "Yaz!" emri, olduğu gibi Allah'ın sana kalp vermesi: "Sev!" emridir. Akıl vermesi: "Düşün!" emridir. Sadece sana akıl vermesi ise: "Sen bu kâinat kitabını okuyabilecek cihazata sahip tek askersin ve düşünmek zorundasın!" emridir.