Bu kitabı oxuduğunuz zaman müharibənin həyatları necə məhv etdiyini, xəbərimiz belə olmadan insanların hansı qurbanlar verdiyini görürsüz. Bir oxunuşda oturub bitiriləcək kitablardan deyil çünkü oxuduqca, o əziyyətləri gördükcə bəzən heç nə etmədən sadəcə durub divara baxmaq istəyirsən. Dilə asan gəlir insanları “qaçqın” deyib damğalamaq. Amma onların çəkdiyi əziyyətlər, artıq “ev” dedikləri yerlərinin olmaması, daima yarım qalmış həyatlarını oxuduqca qınamağın necə də asan olduğunu görürsən.
Kitab Suriyadan olan Nuri və Afra İbrahim adlı cütlüyün müharibədən, itkilərdən qaçıb İngiltərədəki onlardan öncə qaçıb canını qurtara bilmiş qohumları Mustafanın yanına getmək hekayələrindən bəhs edir. Baxmayaraq ki onların pulu və pasportları var yenə də ağılalmaz çətinliklərlə üzləşirlər. Pulsuz və pasportsuz insanların başına nələr gəldiyini düşünmək isə çox çətindir. Kitab sizə çox təsir edəcək. Amma gözlərimizi yumub başımızı çevirməklə də olmur. Bəzən bilmək lazımdır. Neçə neçə həyatların siyasət qurbanı olduğunu bilmək lazımdır.
Kaş ki müharibələr, aclıq, səfalət olmaza, kaş ki insanlar bu qədər böyük qurbanlar vermək məcburiyyətində qalmasa. Bütün bunlar kaşkilərdə qalır.
Daima hüzur və kitabla qalın.
Şule Gürbüz 'ün bu kitabı 18 yaşında yazdığını, kitabı okurken öğrendim. Doğru yapıp yapmadığımı bilmiyorum ama hiç bilmediğim bir yazarın kitabını alırken ilk arka kapak yazılarını okurum ve kitap bittikten sonra yazar hakkında araştırma yaparım. Her kitap özelinde güzeldir
