Bir deniz kenti olmasına karşın Çanakkale yüzyıllarca "garnizon ve savunma kenti" niteliği taşımış ve hayatın akışını, mimariyi bu niteliği belirlemiştir.
Çanakkale yöresi, tarihin her döneminde yurdundan ayrılan/edilen halkların geçiş noktası ya da yerleştiği yer olmuş; dolayısıyla tıpkı Troya'nın farklı yüzyılları kapsayan dokuz katmandan oluşması gibi bütün bölge üst üste yığılan, birbirinin içinde eriyen, karışan kültürüyle zenginleşmiş.
İnsanoğlunun doğayla didişmeyip onunla bütünleşik yaşadığı zamanlarda rüzgâr en önemli enerji kaynağı olduğundan yaşam denizlere yakın yerlerde daha canlıydı. Rüzgârın kenti Çanakkale'nin birçok medeniyete kucak açmasının en önemli nedenlerinden biri de buydu şüphesiz...
“Orta Anadolu’da doğup büyümüş olmaktan doğan bir ihtiyaç belki de; denize yaklaşıyor olduğumuzu gösterecek belirtilerin peşindeydim.”
Sayfa 23 - Doğan KitapKitabı okudu
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç.
Sana diyeceklerim söylemekle bitmez.
Yıllardır yaşamımdan çaldığın zamanlar, adına düğümlendi.
Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç.
Başka şehirleri özleyelim orada seninle.
Bu evler, bu sokaklar, bu meydanlar, ikimize yetmez...
Özdemir Asaf
“ Sokaklar bile penceresiz odalara benziyor.”
Sayfa 298Kitabı okudu
İstanbul
İki ömrüm olsaydı ikincisini de İstanbul da geçirmeyi çok isterdim. Olanlara rağmen insan bu şehirde daima bahtiyar yaşayacak sebebler bulabilir yine de.
Sayfa 507Kitabı okudu
“Sonra tabii ki her şehir niteliksizlikte aynılaşır. aynı tarz hayat, aynı tip fakirlik taşan ruhsuz varoşlar, aynı tip orta sınıf, aynı tip yüksek burjuvazi…”
Sayfa 259 - KronikKitabı okudu
“Çarşı-pazar kalabalıktır, bir şeyler oluyor sanırsın, bir zenginlik yaşanıyor sanırsın ama gördüklerin manasız bir reklam tabelası kalabalığıdır.”
Sayfa 259 - KronikKitabı okudu
“İyi şehir; iyi bir kütüphanede çalıştıktan sonra, iyi bir salonda, iyi bir tiyatro oyunu seyredebildiğin ve temsilin ardından güzel bir kafeye gidip sohbet edebildiğin şehirdir.”
Sayfa 235 - KronikKitabı okudu