Bəzən bütün ümidlərini itirəndə belə nəyə görəsə insanlar baharın gəlişini gözləyir, havaların isinməsiylə, ağacların yarpaqlaması, ətrafın yamyaşıla boyanması, gül-çiçəyə bürünməsi ilə təsəlli tapırlar. Sanki günəş öz şəfəqləriylə təbiəti canlandırdığı kimi insanın ölmüş duyğularını da yenidən oyadır, canlandırır...
Bir ağac, min insana kölgə ola bilər!
Bir kitabın iz buraxması üçün səhfələrin deyil, sözlərin, cümlələrin, ordakı xarakterlərin önəmi vardır. "Ağac əkən adam" da çox az səhifəli, amma çox anlamlı kitabdır. İnsan bugün nə edirsə, gələcək nəsilə iz buraxır. Bugün bizə kiçik görünən addımlar, bir çoxunun həyatında unudulmaz təsir buraxır.
Bu kitabı oxuyarkən, beynimdə daima bir cümlə fırlanırdı: Təmiz küçə istəyirsənsə, öncə öz qapının önünü süpürəcəksən.
Ağac əkən adam
Dışarıda bir yağmur çılgın ve ince
Secdeye kapanır çıplak ağaçlar
Koşmaktan, yorulmaktan sızlar her yerim
Düzlüklere inat uzar bende yokuşlar
Ahmed Arif
Tabiat ve İnsan
Insanoğlu tabiatla bürünleştiği zaman varlığını koruyabilir. Insan tabiatın üstünde bir varlık değildir.
Sayfa 76 - Fenomen Kitap
Güzel bir orman havasında, çayım ve ben
Tabiat aşkı, insanın ümitlerini boşa çıkarmayan yegâne aşktır...
Təbiət qüvvələri- daim qəzəblə üstümüzə hücum çəkməyə hazır düşmənlər yox, bizə irəliləmək üçün qətiyyət və əzmlə kömək edən sadiq dostlar idi.
Sayfa 119Kitabı okudu
Tabiat bir sanat-ı İlahiyedir, sâni’ olmaz. Bir kitabet-i Rabbaniyedir, kâtip olmaz. Bir nakıştır, nakkaş olamaz. Bir defterdir, defterdar olmaz. Bir kanundur, kudret olmaz. Bir mistardır, masdar olmaz. Bir kabildir, münfail olur; fâil olmaz. Bir nizamdır, nâzım olamaz. Bir şeriat-ı fıtriyedir, şâri’ olamaz.
Sayfa 94
Hayatı idrak etmeye çabalayan özgür ve derin düşünce, saçma dünyevi kaygılan tamamıyla hor görme; işte bu iki şey, insanın daha yükseğini göremeyeceği iki lütuftur.
Üç demir parmaklığın ardında yaşasanız da bunlara sahip olabilirsiniz. Diyojen de bir fıçının içinde yaşıyordu, ancak dünyadaki bütün krallardan daha mutluydu.
Sayfa 33
Bir insanı öldürmek bile bir kayığı öldürmek kadar büyük bir kötülük değildi. Çünkü kayığın oğulları yoktur, kayık kendini koruyamaz, kayık yaralandı mı iyileşemez bir daha.
Sayfa 73
"Hayvanlar, insanların kendilerini kaderleriyle ne zaman baş başa bırakacağını merak ediyor! "
Sayfa 48 - Metis Yayınları – İlk Basım ~ Eylül 2012, İSTANBULKitabı okudu
Şu tabiat ve kuva-yı umumiye tesmiye ettikleri emirler, katiyen aklı ikna edecek ve fikre kendini beğendirecek ve nazar-ı hakikat ona ünsiyet edecek hiçbir mülâyemet ve münasebet yok iken ve şu kâinata illet ve masdar olmaya kabiliyeti mefkud iken, mahza Sâniden tegafül ve intizamın ilcaından tevellüd eden yalnız ıztırar ile veleh-resan-ı ukul olan kudretin âsârını şu matbaa-misal olan tabiatın sanatından görmek, tabiatı mistar iken masdar tahayyül etmek; lâzım-ı eammın vücuduyla, melzum-u ehassın vücudunu intaca çalışan akîm bir kıyasın neticesidir. Evet şu kıyas-ı akîm, dalâlet ve hayret vadilerine çok yolları açmıştır.
Sayfa 108 - Zehra yayıncılık
Doğa da bize söylüyor aynı şeyleri,
“Beni eller gibi görme.
Sen benimsin, ben seninim.
Gel seni benden ayırma,
Gel seni benden ayırma,
Sen benimsin, ben seninim.”