Rus tiyatro ve öykü yazarı olan Anton Çehov’un, yaratıcılığının dönüm noktası sayılan kitabıdır.
9 yaşındaki Yegoruşka’nın eğitim görmek için annesinin yanından ayrılıp, dayısı ve bir pederle başladığı Ukrayna’nın bozkırında yaptığı yolculuğu ve ruhundaki dalgalanmaları okuyoruz. Aslında okumuyoruz, elinden tutup Yegoruşka’yla birlikte yolculuk yapıyoruz.
Bir çocuk için hoş olmayan bir yolculuk yapılıyor. Canı çok sıkılmıştır, hastalanmıştır, annesini özlüyordur. Onun için zaman bir türlü geçmek bilmiyordur.Yolculukta toplumun farklı katmanlarından, değişik insanlar yer alır. Karakterler mücadeleci olmayan, sabırlı ve kaderlerine razı insanlardır. Bu insanların gündelik, sıradan ve yarım kalmış diyaloglarının içinde Rus toplum yapısını gözlemleyebiliyoruz.
Ana karakter bir çocuk olmasına rağmen bozkır arka fon gibi değil de bir ana karakter gibi. Gidilen yere varmak için geçilen yer değil de sanki yol arkadaşınız gibidir. Mutlu olabilen, ağlayabilen, öfkelenebilen , yaşayan bir bozkır tasviri var. Tasvirler çok güçlü ve gerçekçi, sanki o yolculukta siz de varmışsınız gibi hissettiriyor.
Hareketli bir olay örgüsü yok ve tasvirler de çok yoğun olduğu için biraz ağır ilerleyen bir kitap.
Günde 2.5-3 saati yolda geçen birisi olarak, yolculuğu ve yol hikayelerini sevdiğim için Bozkır hikayesi benim ilgimi çekti. Meraklısına tavsiye ederim.Herkese iyi okumalar…
Paulo Coelho 
Simyacı