'Bilemiyorum,aşık olamıyorsan ,kimseye aldırmadan dans edemiyorsan ,şarkılar mırıldanmıyor ,ıslık bile çalamıyorsan ne anlamı var ki aklı başında olmanın ?Çoçukluk buysa,evet ben çoçuğum.'
Delikanlıyım, yıldızsız gecelerde düşlerine kıran girmiş
Sensiz kupkuru bir dalım güneşin gözüne batan
Grevsiz işçiyim de ocağı tütmeyen evim.
Çocuğum, elinde bir balon bulut, bir dolu umut
Benekli balonlarım sonra, bir varmış bir yokmuş
Benim türküm yangın yeri sevgilim sesli konuş
Çocuklarım olmadan önce harika bir anneydim. Herkesin çocuklarıyla neden problem yaşadığı konusunda uzmandım. Sonra üç çocuğum oldu.
Çocuklarla yaşamak insanın enerjisini tüketebiliyor. Her sabah kendi kendime "Bugün farklı olcak" diyordum; ancak o sabah da öncekinin farklı bir versiyonu oluyordu:
"Ona benden daha fazla verdin!.."
"Bu pembe fincan. Ben mavi istiyorum.."
"Bu yulaf ezmesi kusmuğa benziyor.."
"O bana yumruk attı.."
"Ben ona dokunmadım bile!.."
"Odama gitmeyeceğim. Sen bana emir veremezsin.."