Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.14
435 syf.
9/10 puan verdi
Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim...
Ben okurken öyle çok utandım ki insanlıktan. İnsan olmaktan, onlarla aynı havayı solumaktan, aynı coğrafyada yaşamaktan utandım. Kitabı okuduğum her an "Bunları yapan insan mı?" dedim kendi kendime.
Kitabın ilk sayfalarında "Körebe iyi bir şey yapıyor." demiştim. Ama kitabı okumaya devam ettikçe önyargılı olduğumu anladım. İnsaların geçmişte yaşadığı kötü olayların travmaya dönüştüğünü...
Küçücük bedenlerin yaşadıkları kötü anıların bedelini ödesinler istedim. Ama bu kadar kolay olamaz... Toplumdaki kişilerin iyi bir eğitim almasını, kişileri yönlendirerek, empati kurarak yardımcı olmamız lazım.
İnsanların geldiği noktaları gördükçe yaşama sevincim kaçıyor. Sorunlara hiçbir çözüm üretilemiyor, ortak noktası bulunamıyor.
Günümüzdeki sıkıntılarını özetleyen güzel bir kitap olmuş... Okumanızı tavsiye ederim.
Bu muhteşem şiir kitabı için nasıl bir inceleme yapayım diye çok düşündüm. Diğer incelemeleri okudum, internete göz attım. Yapılan incelemeler kitabın önsözü,arka kapağı ve internetteki yazıların noktasına kadar aynısı idi. Bu duruma üzüldüm açıkçası.(Onlar kendilerini biliyor, ben oraya bakarak inceleme yapmadım diye beni taşa tutmayın. )
280 syf.
·
Puan vermedi
Hiç bilmediğimiz, görmediğimiz bir yer hakkında bilgi sahibi olabilmemiz için yapmamız gereken şeyler hemen hemen bellidir. Orada olma amacımıza göre “ düşüncemizde dahil “ bir rota çizebiliriz… Tatil için gitmişsek şayet pekala hoşça vakit geçirmek üzerede ve özellikle de hiç kimsenin bilmediği yerlerin ağırlığında mekanlarla olmak isteriz.
Ne Dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne de insanlar bu kadar inceliği...
Bir başkomiser Nevzat romanını, heyecanla merakla bitirmenin keyfini yaşadım.
Hüzün dolu bir hikaye ve birçok ülkenin sorunu çocuk tacizi; İstanbul'da işlenen seri cinayetleri çözmek Nevzat komiserimiz ve ekibine düşer. Ekip iş başında görev kutsal.
Heyecanla, hüzünle meraklı okuyacağınız bir kitap.
Cinayeti çözme yolunda ekibimizin yolu Suriye'li sığınmacılarla kesişiyor
Körebe kimdir?
Neden cinayetleri işlemektedir?
Öldürdüğü kişileri neye göre seçer?
İşte bir dolu soru ve cevaplar...
Çocuk tacizinin nedenleri (her ne kadar neden olmaması gerekse de), tacizcilerin psikolojisi, tacize uğrayanların anlattıkları, anlatamadıkları, yaşadıkları hayal kırıkları, değişen hayatlar, solan umutlar...
İnsan kitabı okurken insanlığından utanıyor. O masum çocuklara ulaşamamanın acısını yaşıyorsunuz. Ve böylesi iğrenç insanlarla aynı havayı soluyor olmak gerçekten utanç verici.
Çocuklarımız geleceğimizin umudu, Gülen gözleri solsun istemiyor insan. Onlar ki hayatın ışığı
Bırakın kendilerini ifade etsinler, susturmayın. ..
Konuşsunlar, bağırsınlar, kızsınlar, Çığlık atsınlar. Çınlasın yeryüzünde, gökyüzünde çocuklarımızın sevinç çığlıkları...
Dünyada çocuk sesi duyulmazsa, yer Gök ağlar, dünya küser, hayat küser, gülümsemeler solar...
Kırlangıç çığlığı sadece polisiye bir roman değil hayatın içinden, üzücü gerçekler.
Mutlaka okuyun
Keyifli okumalar
Çocuktuk, büyümeyi dört gözle beklerdik. Büyüyünce mutlu olacaktık çünkü. İstediğimiz her şeyi kimseye sormadan alabilecek, canımız nereye gitmek istiyorsa oraya gidecektik. Ve beklediğimiz an gelmişti. Hem de sandığımızdan daha hızlı bir şekilde.
Mutlu ve özgür bir yetişkin olmayı beklerken hayatın beraberinde getirdiği sorumluluklarla tanıştık. Sırtımıza sorumluluklarımızı alarak yola devam ettik. Yükümüz ağırdı fakat mutluluk için her şeye katlanırdık. Yolumuz bizim gibilerle kesişti bir süre sonra. Yürüdük, yürüdük... Her şey tam da istediğimiz gibi gidiyordu. Fakat hiç beklemediğimiz bir anda mutluluğumuzun bizden uzaklaştığını gördük. Bir de baktık ki bel bağladığımız o duygu, sevdiğimiz insanların ardına takılmış gidiyor. Çocuk olsak küsüp hemen barışırdık ve kimse kimseden gitmezdi. Mutluluk hep bizimle kalırdı. Oysa artık büyümüştük. Büyüklerin dünyasında küsmek yoktu. Büyüklerin dünyasında saklambaç, körebe, yerden yüksek yoktu. Büyüklerin dünyasında yalan, nefret ve ikiyüzlülük var ama mutluluk yoktu. Oysa biz büyüdüğümüzde mutlu olacaktık. Evet tam bir fiyaskoydu bu. Çocuk olmak istedik o an. Zaman aksi yönde işlemeliydi. Olmadı. İçimizdeki çocukla idare edecektik. Onu besleyecek, onunla konuşacak, onunla mutlu olacaktık.
Dedemin Bakkalı; içimdeki çocuğu beslemekle kalmadı, hayatın daha güzel ve insanların daha vicdanlı olduğu zamanlara olan hasretimi de bir nebze olsun azalttı.
Murat Gülsoy, her ne kadar kendisini yazar olarak tanıtmak istemese de, yazar ve akademisyen. Boğaziçi Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalışıyor. Mühendislik ve psikoloji eğitimi almış. Öyküleri ve romanları dışında yaratıcı yazarlık üzerine yaptığı etkinlikleri ve “Büyübozumu: Yaratıcı Yazarlık” kitabı ile öne çıkıyor.
Gülsoy’un
