Onur ancak kaybetmekten korktunuz mu kaybedebileceğiniz değerlerdendir
"Birini sevmekten hiç korktunuz mu?" diye sordum.Bir cevap vermeyeceğinden emin olduğum için hızlıca devam ettim."Onu sevmekten,özellikle bir baba gibi sevmekten çok korkuyorum.Peki birini affetmekten hiç korktunuz mu?" Sorum karşısında duraksadı."Onu affetmekten de korkuyorum.Birini anlamaktan hiç korktunuz mu?" Psikoloğun gözleri kısıldı."Onu anlamaktan da korkuyorum çünkü çocukluğumdan beri bir yalana inanarak büyütüldüm;annemin sorumlusu oydu.Sonra bunun doğru olmadığını öğrendim.Belki şu an ondan uzak kalmam haksızlık fakat ya seversem,affedersem,anlarsam ve beni yine yarı yolda bırakırsa?" Derin bir nefes verdim."Baba sevgisini hiç tatmamış bir çocuk,o sevgiden çok korkar çünkü kaybetmek daha ağır bir yüktür.İşte bu yüzden babamı sevmekten de korkuyorum."
şu ikisinin ettiği laflara bak. Ölümün kolayı mı olur ki? Ya da hangi ölüm vaktindedir? Sırtımdaki yükü sen mi taşıdın ki ölümümle ferahladın hanım teyze? Hepiniz aynısınız işte. İnsanların acılarını öğrenmekten kaçan menfaat budalası bir sürü. Bana ölümü hak gören sizler, neler yaşadığımı düşündünüz mü
hiç? Korktunuz... Rahatınız bozulacak, semirmiş ruhlarınız bir parça hüzünlenecek, keder size de sirayet edecek diye korktu-
nuz. Aynı mahallede, birbirine bakan evlerde siz birbirinize en çok da bana bakmadan yaşadınız. Şimdi tutmuş acıyı paylaşmaktan evvel yaşımdan bahis açıp ölümü reva gördünüz
SEVİYORUM...
En son ne zaman,
Güven duygunuzu iliklerinize kadar hissettiniz?
Ya da gecenin bir vaktinde;
Uyanıp, dinlediniz mi sevdiğinizin nefesini?
Düşündünüz mü,
Ona bir şey olursa nasıl dayanırım diye?
Her biriniz zaman zaman düşündünüz;
Korktunuz, kaybettiğini sandığınız için.
Ama sarılmak zor geldi.
Ağladınız, ama seni seviyorum diyemediniz.
Bugün ben hepimizin yerine haykırıyorum
Sahip olduğum her şeyi,
Herkesi çok seviyorum....
"Siz hiç en güvendiğiniz yerden kırılmaktan korktunuz mu?"
Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Sesimi Duyan Var mı?
Sahi siz duydunuz mu sustuklarımızı?
Hayat devam ediyor… mu gerçekten?
Birinci yıl… Bir yıl 365 gün müydü? Peki neden ben 365 yıl geçmiş gibi ama aynı zamanda da bir saniye bile geçmemiş gibi hissediyorum?
Bir daha gökyüzünü, güneşi, denizi, sevdiklerinizi göremeyeceğinizi, artık her şeyin bittiğini düşünüp yaşamdan koptuğunuzu hissettiniz mi?
Ölümün kolayı mı olur ki? Ya da hangi ölüm vaktindedir? Sırtımdaki yükü sen mi taşıdın ki ölümümle ferahladın hanım teyze? Hepiniz aynısınız işte. İnsanların acılarını öğrenmekten kaçan menfaat budalası bir sürü. Bana ölümü hak gören sizler, neler yaşadığımı düşündünüz mü hiç? Korktunuz... Rahatınız bozulacak, semirmiş ruhlarınız bir parça hüzünlenecek, keder size de sirayet edecek diye korktunuz.
Sayfa 20Kitabı okudu
Hepiniz aynısınız işte.İnsanların acılarını öğrenmekten kaçan menfaat budalası bir sürü.Bana ölümü hak gören sizler,neler yaşadığımı düşündünüz mü hiç?Korktunuz...Rahatınız bozulacak,semirmiş ruhlarınız bir parça hüzünlenecek,keder size de sirayet edecek diye korktunuz.Aynı mahallede, birbirine bakan evlerde siz birbirinize en çok da bana- bakmadan yaşadınız.
Sayfa 20Kitabı okudu
Söz yalandan başka nedir ki?
Bir dipnot düşüncesini kaybetmiştir.
Hiç arzudan bu kadar korktunuz mu, ilk önce kendinizin ölmesini istediniz mi? 
Victoria Charles
Hepiniz aynısınız işte. İnsanların acılarını öğrenmekten kaçan menfaat budalası bir sürü. Bana ölümü hak gören sizler, neler yaşadığımı düşündünüz mü hiç? Korktunuz... Rahatınız bozulacak, semirmiş ruhlarınız bir parça hüzünlenecek, keder size de sirayet edecek diye korktunuz.
.
Değişimden korktunuz mu? Ama onsuz ne var olabilir? Doğanın kalbine daha yakın olan ne? Sıcak bir banyo yapıp odunları olduğu gibi bırakabilir misin? Yiyecekleri dönüştürmeden mi yersiniz? Herhangi bir hayati süreç, hiçbir şey değişmeden gerçekleşebilir mi? Görmüyor musun? Bu sizin için de aynı; doğa için de aynı derecede hayati.
.
.
.
Hepiniz aynısınız...
Hepiniz aynısınız işte. İnsanların acılarını öğrenmekten kaçan menfaat budalası bir sürü. Bana ölümü hak gören sizler, neler yaşadığımı düşündünüz mü hiç? Korktunuz... Rahatınız bozulacak, semirmiş ruhlarınız bir parça hüzünlenecek, keder size de sirayet edecek diye korktunuz. Aynı mahallede, birbirine bakan evlerde siz birbirinize - en çok da bana- bakmadan yaşadınız. Şimdi tutmuş acıyı paylaşmaktan evvel yaşımdan bahis açıp ölümü reva gördünüz bana. Yediğiniz helvalar midenizle birlikte ruhlarınızın etrafında yağ bağladı ve kocaman birer yağ tulumu olup başkalarının elemini kendi kusursuz saydığınız hayatlarımızla kıyaslayıp daha bir keyifli yediniz, yediniz. Aç olan mideniz değil, ruhunuzdu bilemediniz.
Sayfa 20Kitabı okudu