“Argonotlar,mühim olan yaşamak değil,denizlere açılmak,derlermiş. Marazi bir duyarlığı olan Argonotlar olarak,biz de diyelim ki hissetmektir mühim olan,yaşamak değil.”
"Bütün hayata karşı bir mide bulantısıyla uyandım. Yaşamak zorunda olmanın dehşeti yataktan benimle birlikte kalktı. Her şey gözüme boş göründü bir an ve içimde buz gibi bir ses,hiçbir derdin çaresi yoktur,dedi.
“Susarım ben de. Kitaplarımı okur,oyuncaklarımla oynar,olup biten her şeye içimden şaşırır ve dışımdan da derim ki: Bana ne ulan! Ne bok yiyorsa yesin herkes!