"İstesem hiçbir şey bırakmazdım geride. Hepsini yakıp küle dönüştürmek varken... Bıraktıklarımı azımsama sakın! Başkalarından esirgediğimi sana sunuyorum. Gözünü aç ve görmeye çalış..."
Sayfa 179Kitabı okudu
Onu bekleyen en korkunç düş kırıklığı, dört duvar arasında, bir kül tablası deryasında geçen ve alnında bir başka çizgiyi derinleştiren sayısız gün ve gecenin sonundadır. Onca çaba, özveri, çırpınış ve bunalımın sonucunda ortaya çıkan, hiç de umduğu gibi bir köprü ondan dışarıya dış dünyaya ulaşan bir köprü değildir. Yaşam bütün kayıtsızlığı ve alaycılığıyla akıp giderken, o yalnızca gerçeğin korkunç çölünde kişisel bir gözlem kulesi yapmıştır. Çatlak tahtalarından rüzgarlar dolan, sallantılı uğultulu bir kule... Sonuçta, eline kalem alan herkes şu soruyla fazlasıyla boğuşmak zorundadır ;
Gerçeğin ne kadarına DAYANABİLİRİM?
Sayfa 65Kitabı okudu
" Kime dokunsam küle dönüşüyor
külden adamlar sevemez ki beni. "
Ben başka yöne bakarken söndü ateşin
Geriye küle dönen közler kaldı
Ah nasıl büyük bir kayıptın
Yanan ateşimde saklayacağım kasıp kavuruşunu
Yanan ateşimde saklayacağım kalp ağrını
Ziyan olan bir ömrün utancıyla..
Vadi Ağıdı
